بهرام رحمانی :
نوید افکاری در فایل صوتی دیگری از زندان روند دستگیری، شکنجه در اداره آگاهی و نهایتا دادرسی در دادگاه انقلاب را این‌گونه شرح می‌دهد: «برای طناب دارشان به دنبال یک طناب می‌گردند.» نوید افکاری، کارگر آگاه و ورزشکار ایرانی که در اعتراض سال ۱۳۹۷ در شیراز بازداشت شده بود، صبح روز شنبه ۱۲ سپتامبر -۲۲ شهریور در زندان عادل‌آباد اعدام شد. سه برادر افکاری سنگری، با نام‌های نوید، وحید و حبیب که پس از اعتراض‌های مرداد ۱۳۹۷ بازداشت شدند، هر یک حکم‌های سنگینی دریافت کردند. دادگاه انقلاب شیراز در روز ۹ مرداد، نوید افکاری را به دو بار اعدام، حبیب افکاری به ۵۴ سال زندان و وحید افکاری به ۲۷ سال زندان محکوم کرد. هر سه برادر نیز به ۷۴ ضربه شلاق محکوم شدند.
نوید افکاری قبل از اعدام گفته است: «من از ابتدای دستگیری‌ام بی‌گناهی‌ام را فریاد زدم، چه تو آگاهی و اطلاعات، چه تو دادسراها و دادگاه‌هایی که بردندمان. اما بعد از هفته‌ها توی زیرزمین و انفرادی بودن، بعد از ساعت‌ها آویزان بودن به سقف اتاق شکنجه و شکستن کتفم، بعد از این که ساعت‌ها پلاستیک کشیدند سرم و بارها مرگ را با چشم خودم دیدم، بعد از این که ستوان عباسی و زادع مویدی مثل نقل و نبات فحش ناموس به من می‌دادند و با لوله آهنی و باتوم ساعت‌ها شکنجه‌ام دادند و دستم را شکاندند، بعد از بازداشت پدر و برادر و شوهر خواهرم و پرونده‌سازی برای آن‌ها، بعد از نتیجه ندادن چندین هفته اعتصاب غذای خودم و وحید، بعد از شنیدن خبر خودکشی وحید که با شیشه رگ گردنش را زد و به کما رفت و البته با معجزه زنده ماند، بعد از این که وحید دوباره خودکشی کرد و این بار سه تا مشت قرص خورد و باز هم به کما رفت و بعد از چند روز با احیای قلبی برگشت، بعد از دیدن حکم بازداشت مادر و خواهرم و تهدید به بازداشت فوری آن‌ها و بعد از شکنجه‌هایی که از بیان‌شان شرم دارم، که البته هر شخصی که تجربه حضور توی بازداشتگاه وزارت اطلاعات را داشته باشد می‌داند چه می‌خواهم بگویم، آیا راهی جز تن دادن به اعتراف تحمیل شده داشته‌ام؟ کی می‌تواند ادعا کند که اگر جای من بود راضی به ادامه داشتن این شرایط می‌شد؟ کدام مرد راضی می‌شود ناموسش را ببرند بازداشتگاه اطلاعات؟»
