ایران دو سال وقت دارد!

سام قندچی :

در بحبوحه جنبش سبز و روزهای کهریزک و دادگاه های استالینی آن زمان، نوشته ای از این قلم منتشر شد تحت عنوان “به کجا می رویم”(1). امروز هفت سال از آن روزها می گذرد و هنوز می توان به آن نوشته نگاهی افکند.

در ماه های پایانی سال گذشته شاهد خیزش عظیم 96 (2) و اوج گیری انقلاب 21 ایران (3) در سراسر کشور بودیم. اما رهبری آنارشیستی (4) آن جنبش قادر نشد جنبش عظیمی را که چند ماهی ادامه داشت، به ثمر برساند.

امروز هم ایران در وضعیتی قرار دارد که عراق در سال 2001، یعنی دو سال پیش از حمله آمریکا به عراق، قرار داشت. آن زمان صدام کماکان دنبال بهبود روابط با قدرت های اروپایی و همسایگانش در خاورمیانه بود و حتی روابط اش را با دشمن پیشین خود، حکومت اسلامی ایران، آنقدر خوب کرد که بسیاری از سران رژیم اسلامی ایران او را دیگر نه “صدام کافر” بلکه “برادر صدام” خطاب می کردند. با این حال از یکسو هیستری ضد آمریکایی – ضد اسراییلی صدام حسین ادامه یافت و از سوی دیگر فقر و فلاکت مردم عراق هر روز تشدید شد. دو سال بعد عراقی که دیگر از آن رمقی نمانده بود و حتی نفت خود را قاچاقی از کانال رژیم ایران می فروخت، مورد حمله آمریکا قرار گرفت و بقیه داستان را همه می دانیم.

آمریکا ستیزی به نفع مردم ایران هم نیست (5). اما این ها همه بحث بيهوده در مورد رژیم اسلامی است که مدتهاست پایان آن آغاز شده(6)؛ رژیمی که امروز مجلس شورای اسلامی اش با تکرار شعار نامیمون “مرگ بر آمریکا” در واکنش به خروج ترامپ از برجام، پرچم آمریکا را در صحن علنی مجلس خود، آتش زد.

اما بايد ديد که اپوزیسیون چه کرده يا می تواند بکند؟ جریاناتی که در 40 سال گذشته بعنوان رهبری اپوزیسیون شناخته شده اند اگر قرار بود بتوانند ایران را نجات دهند همین جنبش دی ماه 96 را رهبری کرده و به پیروزی رسانده بودند که نتوانستند (7).

واقعیت این است که دو سال فرصت برای اپوزیسیون هست تا ایران به سرنوشت عراق دچار نشود. باید حزب و جبهه واحدی داشت که بتواند تحول بعدی ایران را رهبری کند.

حزب سکولار دموکرات ایرانیان (8) که یکی دو سالی است در خارج کشور ایجاد شده نمونه آنگونه حزبی است که پلاتفرم درستی برای قرن بیست و یکم دنبال می کند و این نوع کار، در داخل ایران لازم است انجام شود که کار ساده ای نیست.

همچنین مهستان جنبش سکولار دموکراسی ایران که میثاق نامه اش به روشنی می گوید جمهوریت خواه است می تواند نطفهء جبههء واحد مؤثری برای ایران شود (9).

همچنين تدوین پیشنویس قانون اساسی نوین ایران ارائه طرح آینده این جبهه واحد به مردم ایران، خواهد بود (10).

این دو تشکیلات حزبی و جبهه ای نمونه سازمان هایی هستند که در دو سال آینده می توانند از اینکه نتیجه کار در ایران نظیر عراق در سال 2003 شود، جلوگیری به عمل آورند.

به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران

نوزدهم اردیبهشت ماه 1397 – May 9, 2018

_______________________________
1. به کجا ميرويم؟
http://www.ghandchi.com/589-ghiyam.htm

2. خیزش 96

https://goo.gl/QmJPYV

3. انقلاب 21 ایران

https://goo.gl/w5rMvF

4. آنارشیسم

https://goo.gl/hGT9V6

5. آمریکا ستیزی به ضرر مردم ایران است
http://www.ghandchi.com/1034-amrikaa-setizi.htm

6. آغازِ پایان جمهوری اسلامی
http://www.ghandchi.com/448-aghazepayan.htm
Beginning of the End of IRI
http://www.ghandchi.com/448-aghazepayanEng.htm

7. چهل سال از 1357 گذشت چه حرف تازه ای برای مردم داریم
http://www.ghandchi.com/2015-ahzaabe-e-emrooz.htm

8. حزب سکولار دموکرات ایرانیان

https://goo.gl/22wBEV

9. مهستان جمهوریتخواه سکولار دموکراسی ایران

https://goo.gl/8V5xA4

10. متن پیشنهادی دکتر نیره انصاری برای پیشنویس قانون اساسی ایران آینده
A Suggested Text by Dr. Nayereh Ansari for Iran’s Future Constitution
http://www.ghandchi.com/constitution.htm

http://www.ghandchi.com/2034-iran-do-saal-vaght-daarad.htm