همنشین بهار :
خانم‌ها و آقایان محترم، دوستان دانشور و فرهنگ‌ورز، به شما سلام می‌کنم. سلامی پُر از گرما و امید. این بحث به گزارش نیویورک تایمز می‌پردازد که اواخر دسامبر ۲۰۱۹ منتشر شده و به اسناد دفتر راکفلر در رابطه با محمدرضا شاه پهلوی اشاره دارد. عنوان گزارش این است:
رئیس بانک چَیس [منهتن]، چگونه به شاه مخلوع کمک کرد وارد آمریکا شود؟
درحالیکه گزارش نیویورک تایمز در دسترس همگان است، تبلیغ شده، حاکی از این است که شاه در سال ۵۷، اجازه سرکوب مردم معترض را نداد. موضوعی که مطلقاً در نیویورک تایمزاشاره هم نشده‌است. گزارش نیویورک تایمز البته متن صحبت تلفنی راکفلر را با شاه، در برندارد که گویا به وی، پیشنهاد بگیر و ببند می‌دهد و شاه، جواب می‌دهد ایران، زندان آتیکا نیست.
گفته می‌شود سال ۱۹۷۱ که برادر راکفلر (نلسون) فرماندار نیویورک بوده، در زندانی موسوم به آتیکا (در نیویورک)، زندانیان شورش می‌کنند و بیش از ۴۰ نفر کشته می‌شوند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در گزارش نیویورک تایمز، صحبت از اسنادی‌ست که نزد دانشگاه «ییل» نگهداری می‌شده و قرار بوده تا زمان مرگ دیوید راکفلر مالک بانک جَیس منهتن، منشر نشوند. از نظر من که بیشتر اسناد آن دوره را دیده و خاطرات امثال کارتر و هایزر و سولیوان و سایروس ونس و استمپل و برژینسکی و ارتشبد قره‌باغی و خود اعلیحضرت و شهبانو را خوانده‌ام، گزارش نیویورک تایمز (که البته شامل همه اسناد دانشگاه ییل نیست)، حرف تازه‌ای ندارد. جز، توصیه راکفلر به ریگان برای اشغال سه جزیره ایرانی(تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی)، نامه شاه به راکفلر، اینکه قرارداد بر سر گروگانها به سود چَیس مانهاتان بانک بوده، و یک ادعای اثبات‌ناپذیر از ژنرال هایزر (که با داده‌های دیگر و خاطرات خودش نمی‌خوانَد.
