با چتر نجات از بانکوک – یاداشت های اسکند دلدم:
شورای محترم «تش خیس مصلحت نظام»، پس از سال ها کش و قوس، سرانجام قانون رسیدگی به اموال و دارایی های مسئولین نظام (قبل و بعد از قبول مسئولیت) را تصویب کرد .
بر اساس این قانون جدید، دارایی های مسئولین جزو اسرار محرمانه محسوب می گردد و نباید افشا شود.
به نظر ما (با عقل کمی که داریم)، این مصوبه مشت و لگد محکمی به باسن استکبار جهانی است که همواره جمهوری اسلامی را به عدم رعایت «حریم خصوصی اشخاص» متهم کرده و می کند. در این مملکت، مطابق قانون، اصل بر برائت است مگر آنکه باندهای قدرت سر تقسیم منافع اختلاف پیدا کرده و گند کار یک دیگر را رو کنند.
در واقع، باز هم به نظر مای کم عقل، دارایی مسئولین و مدیران جزو حریم خصوصی آن ها محسوب می شود و نباید با اجرای «قانون از کجا آورده ای» موجبات دلسردی مدیران محترم مملکت و خدمتگزارانِ «امت همیشه بدهکار» را، که سی و هفت هشت سال است تا توانسته اند به خدمت مردم رسیده اند، فراهم آورد و کاری کرد که خدای ناکرده مثل حاج آقا خاوری، رئیس کل سابق بانک ملی، دارایی های خود را بردارند و نا اميدانه و شبانه از مملکت گل و بلبل خارج شوند.
در واقع، رسیدگی به دارایی های مسئولین بلند پایه و مدیران ارشد نظام لزومی ندارد چرا که هم خودشان و هم مردم خوب می دانند که این دارایی ها از کجا آمده است. کسی که تا قبل از خروج شاه از کشور چوپان بوده و گوسفندان را برای چرا به صحرا می برده و حالیه در ردیف چند ثروتمند درجهء اول جهان است، معلوم است این دارایی را از کجا آورده است.
به عقيدهء حقير، این دارایی ها، که هر یک از صاحبان خود را امروزه به یک بیل گیتس و یک راکفلر و یک استیو جابز وطنی تبدیل کرده اند، ناشی از سیاست های موفق جمهوری اسلامی در ” فقرزدایی ” است!
کسانی که امروزه بیشتر از دولت مجتمع های پتروشیمی دارند و هولدینگ های چند میلیارد دلاری را دست دامادهای خود سپرده اند تا اداره کنند، تا قبل از تغییر رژیم ایران از سلطنتی به اسلامی، کفش درست و حسابی به پا نداشتند و با یک لنگه گیوه خودشان را به تهران رسانده و (به بهای تقسيم عادلانهء فقر در بين عامه مردم) خود را از زیر خط فقر به اوج مدار کره مریخ و مشتری رسانده اند.
در واقع، آوردن فقرا و محرومین و بدبخت – بیچاره ها به شهر، و سپردن امور و کلید خزانه به آنها، بهترین راه فقرزدایی و تبدیل گدا گدوله ها به اعیان و اشراف است که الحمدلله با جدیت ادامه دارد و هر دوره که رئیس جمهور محترمی می رود و معجزهء دیگری امور را در دست می گیرد، بعد از دو دوره ریاست جمهوری، عده ای از زیر خط فقر بیرون آمده، دارای ثروت های نجومی شده و نوبت را به زیر خط فقری های جدید می سپارند.
بیت :
هر که آمد زُدايشی نو ساخت
رفت و نوبت به دیگری پرداخت
بنظر فقير، و باز هم در واقع، به جای رسیدگی به چند میلیارد دلار دارایی این مسئول زحمتکش، یا چند میلیارد یورو داراییِ آن مدیر خدمتگزار که با جدیت سرگرم کردن خدمت به امت همیشه در صحنه بوده و یک خودسازی مختصری هم با همکاری آقازاده ها و وابستگان و هم مسلک های سیاسی خودکرده اند، باید با جدیت وضعیت اقتصادی کارگران و کارمندان و کم درآمدها مورد بازرسی و تحقیق و تفحص قرار بگیرد.
چرا؟ تا معلوم شود در حالی که، بنا به اظهار مقامات رسمی دولت، خط فقر سه میلیون تومان است، یک کارگر با پایهء حقوق هفتصد هزار تومان، یا یک کارمند با یک تا یک و نیم میلیون تومان دریافتی، یا یک بازنشسته با حقوق هشتصد هزار تومان، از کجا می آورد که هم اجاره خانه می دهد، هم هزینهء سنگین تحصیل فرزندان و بهداشت و درمان خانواده را می پردازد، هم هزینهءگران خورد و خوراک اهل بیت را تامین می کند، هم کفش و لباس زن و بچه ها را، . هم صد و یک نوع خرج و مخارج سنگین دیگر را می پردازد.
(و تازه، بلانسبت، انتظار اولياء امور آن است که او کرامت انسانی اش را هم حفظ کند و، در مواقع نیاز، با حضور در خیابان ها، و یا با دویدن پشت اتومبیل ریاست جمهور محترم در سفر های استانی مشت و لگدی هم به باسن آمریکا بزند).
ما، اگر جای مسئولین محترم بودیم، می دادیم یک «بازجویی کهریزک مآبانه» و تحقیق و تفحص دقیقی از کارگران و کارمندان و بازنشسته ها و قاطبه کم درآمدهای محترم بکنند تا معلوم شود از کجا آورده و می آورند که با هفتصد – هشتصد هزار تومان دریافتی هم به حیات خود ادامه می دهند و هم انواع و اقسام عوارض و مالیات های شهرداری و دارایی و قبوض سنگین آب و برق و گاز و تلفن را می پردازند و هم پشت ماشین رئیس جمهور مسابقه دو ماراتن می دهند؛ تا سيه روی شود هر که در او غش باشد!
