کورش گلنام :
مَسخ، دگرگونی و دگر شدن است به چیزی زشت که نباید بود. این تفسیر از واژه”مسخ”، زمینه این نوشته است. داستان مسخ فرانتس کافگا نیز از دیدِ من بر همین پایه استوار است. قهرمان این داستان با تبدیل شدن به حشره ای ترسناک که بیش از همه خودِ او را شگفت زده می کند، دوری و بیگانگیش از دنیای پیرامونی و دگرگون شدن به آن چیزی که نباید بود را نشان می دهد.
داستان تلخ شکست سیاسی و بفرموده و نه ورزشیِ کشتی گیرِ ایرانی علی رضا کریمی در برابر حریف روس در حالی که تا آخرین دقیقه، برنده مسابقه بود برای روبرو نشدن با کشتی گیر اسرائیلی، همین مسخ و دگرگونیِ بنا به فرموده سیاست هایِ شوم و ضد ایرانیِ حکومتِ اسلامی است.
علی رضا کریمی ولی تنها ورزشکاری نیست که دچار این گرفتاری شده و برای دومین بار در یک میدانِ ورزشی و مهم جهانی، این بلا را بر سر او آورده، آرزوهایش را بباد داده و بدتر از آن مجبورش نموده اند که در گفت وگو هایی پس از آن از فریادهای تشویق قلابی و بی پایه حکومتیان و جیره خوارانشان سپاسگزاری هم بنماید. این رشته سر دراز دارد و چون همه زمینه های دیگر، پایه اش بر مردم فریبی، تظاهر و ریا کاریِ تهوع آور حکومت اسلامی است. زمانی که فلسطینی ها خود با اسرائیل رابطه دارند و بتازگی کودکانشان مسابقه فوتبال بر گزار می کنند، محمود عباس با اسرائیل نشست و رابطه داشته و حتا در خاکسپاری شیمون پرز به شکلی رسمی شرکت می کند، آخوندهای ما به قیمت بی آبرویی و پایمای کردن غرور و ارزش های ملی ایرانی ها، کاسه های داغتر از آش شده اند و برای فلسطینی ها سینه می زنند! ریاکاری، دروغ ،تظاهر، چاپلوسی و مال پرستی، ورزش ایران را نیز در همه رشته ها به فساد و تباهی کشانده است. ورزشکاران پیروز در میدن های ورزشی، همچون دستگاهی خودکار و بی اراده ،در هر مصاحبه پس از پیروزی باید طوطی وار بگویند: “شکر خدا، با دعای مردم، پیروز شدم” یا “اگر دعای مردم و خواست خدا نبود، پیروز نمی شدم”! کسی هم ازگویندگان این جمله ها پرسش نمی کند که: ای جوان برومند، آیا اگر تو تمرین های سخت و گاه جانکاه و دراز مدت را پشت سر نگذاشته و کوشش فراوان نمی کردی اگر همه مردم ایران و دستگاه عظمای ولایت هم ماه ها شب و رزو دست به دعا و نیایش برمی داشتند، تو می توانستی پیروز شوی؟
ورزشکار، مربی، گزارشگر، گوینده تلویزیون، رادیو و.. حتمن در آغاز با”صلوات به محمد و آل محمد”و یا تبریک و تسلیت زاد روز و یا مرگ این امام و آن دیگری باید سحنان خود را آغاز کنند، اگر در مسابقه ای پیروز شوند باید از برافراشتن “پرچم مقدسِ حکومتِ ننگینِ اسلامی” ابراز شادمانی کنند. شما هرگز نمی شنوید بگویند پرچمِ ایران. این واژه”مقدس” گفته نشود، دچار گرفتاری می شوند. واژه ها همه یک شکل و کلیشه ای است. آدم ها به روبات هایی تبدیل شده اند که یک سری واژه ها را به خورد آنان داده اند که همیشه باید آنرا تکرار کنند در غیر این صورت رانده شده و به بیرون از دایره پرتاپ می شوند و چه بسا زندگیشان از هم بپاشد. ورزشکاران به اجبار باید نماز بخوانند، به زیارت بروند، از زیر قرآنی که آخوندی بر سر آن ها می گیرد، رد شوند و هر دم زیر کنترلِ دیگران باشند که دست از پا خطا نکنند. رفتار با ورزشکاران گاه هم چون رفتار با کودکانی است که باید در هر مورد، هر امری را پذیرفته و بیرون از چهارچوبِ تنگ ایجاد شده، پایی بیرون نگذارند.
چرا جهان ورزش می پذیرد؟
نگارنده امیدوار است که با تکیه بر سندهایِ انکار ناشدنی یعنی هم فیلم موجود از این کشتی و فریاد “باید ببازی” مربیان در کنار تشک که به روشنی شنیده می شود و دوز وکلک مربیان برای وقفه اندک در مسابقه تا حیدری را بیشتر توجیه کنند، و هم فیلمِ مصاحبه ای با او که به شیوه خودش بند را به آب می دهد و انکار ناپذیر است، فدراسیون کشتی جهانی، فدراسیون کشتی ایران را برای دراز مدت محروم کند تا درسی باشد برای آخوندهای ریا کار و فریب کار که بفهمند روزگار همیشه به سود ایده های نفرت انگیز، شوم و ضد ایرانی آنان، کارکرد نداشته و آنان مجبور شوند دست از رفتار های زشت، کودکانه و مسخره خود بردارند. من امیدوارم دیگر فدراسیون های جهانی ورزش نیز در هر مورد دیگری روبرو نشدن ورزشکاران ایرانی با اسرائیلی را نپذیرفته، آن را اجباری نموده و با کوچکترین نمود سیاسی در رفتار مربیان و ورزشکاران ایرانی، آنان را محروم نمایند. فدراسیون های ورزشی جهان چنان گشاده دستی کرده اند که شماری از ورزشکاران ایران با تی شرت های”یا حسین” و “یا ابوالفضل” که بار سیاسی/مذهبی دارد در رویدادهای ورزشی شرکت می کنندو یا پذیرفته اند که بانوان ورزشکار ایرانی با پوشش اجباری در مسابقه ها شرکت کنند که نباید اجازه می یافتند!
فیلم این مسابقه کشتی در لینک زیر:
https://www.youtube.com/watch?v=lHoQoHfcDrEکه
علیرضا کریمی در مصاحبه پیش گفته، خود به روشنی توضیح می دهد که : “مربیان گفتند باید ببازی،من هم باختم”. این مصاحبه را نیز در لینک زیر ببینید. او در دقیقه 2.56، در این باره به روشنی اعتراف می کند. در بخش دیگری از همین گفت وگو، درباره نخستین بار (سال 2013) که مجبورش می کنند در برابر کشتی گیری از اسرائیل شرکت نکند و چگونگی فریب دادنش با قول دادن 40 سکه طلا، به شیوه خود سخن می گوید. یاد آور شوم که هیچ یک از سایت های ورزشی داخلی ایران این مصاحبه را در بر نداشته و آن را حذف کرده اند :
https://www.youtube.com/watch?v=X4jiMuDPwzw
همه ورزشکاران ایرانی این راه را نرفته اند
نا گفته نماند که همه ورزشکاران تسلیم خواسته هایِ نادرست حکومت نشده اند. شماری هم به بهانه “فساد در ورزش” در حقیقت حکومت را به چالش کشیده اند همچون علی کریمی فوتبالیست برجسته ایران با پیشینه ای خوب که چندی پیش در مصاحبه مفصلی از فساد گسترده در ورزش فوتبال پرده برداشت. و یا یک نمونه بسیار ارزشمند و امیدوار کننده دیگر، کار مسعود شجاعی فوتبالیست است که برای نخستین بار تابوی به میدان نرفتن با حریف اسراییلی را در هم شکست و با بی باکی، بدون اهمیت دادن به تهدیدهای حکومت و یا گرفتاری هایی که در آینده برایش درست کنند، در مسابقه فوتبال بین باشگاهی در یونان که در آن بازی می کند و باشگاهی ازاسرائیل، شرکت کرد و نام خود را در تاریخ فوتبال و ورزش ایران جاودانه کرد و راه تازه ای را برای ورزشکارانی که به زور و تحقیر تن نمی دهند، گشود. احسان حاج صفی دیگر فوتبالیست ایرانی که همراه با او در این مسابقه شرکت کرده بود، تا نیمه راه بیشتر نیامد و نامه پوزش خواهی نوشت که این نیز فراموش نخواهد شد.
شماری دیگر از ورزشکاران ایران در رشته های گوناگون راه گریز و رهایی از زورگویی ها، ظاهر سازی ها و ریا کاری های حکومتِ اسلامی در میدان های ورزشی را در پناه بردن به کشورهای دیگر و بازی در تیم های آن کشورها یافته اند که نمونه هایش فراوان است وهمه از آن آگاهند.
امیدوار باشیم که قهرمانان ایرانی که امکانش را می یابند، راه مسعود شجاعی را در پیش بگیرند. این کار به یک خیزش همگانی ورزشکاران و شرکت در میدان های ورزشی برابر ورزشکاران اسرائیلی نیاز دارد. ورزش برای دوستی ملت ها و ورزشکاران کشورهای گوناگون است و نباید ربطی به سیاست داشته باشد. یک قهرمان نمی باید بپذیرد که مَسخ شده و چهره ورزشکارانه اش را به زشتی آلوده و دگرگون کنند.
چهارشنبه 15 آذر 1396 ـ 6 دسامبر 2017
