سیامک نادری :
موضعگیری و پیام میر حسین موسوی از منظرسیاسی، ازحیث ایجاد شکاف در درون نظام و کشاندن عناصر بینابینی و لایه میانی نظام و بخشی از جامعه به صحنه و رویا رویی با ولایت فقیه خامنه ای…، وهمچنین برای اینکه خون کمتری ریخته شود…امری بسود مردم و مبارزه با رژیم حاکم است، اما در محتوا و ماهیّت تا آنجا که به اساس و بنیاد رژیم سراپا ارتجاعی و قرون وسطایی برمی گردد، در این پیام سخن از «حفط این نظام» است و کماکان در برهمان پاشنه « دوران طلایی» خمینی، بمثابه بنیانگذار جمهوری اسلامی می چرخد. درحالیکه مردم در شعارها و طنین فریاد شان درقیام ۹۶ از اصلاح طلبان عبورکردند و درقیام ۹۸ از اسلام و مذهب حاکم.
این پیام به بهترین صورت علائم بالینی میرحسین موسوی را بتصویر می کشد.
– اگر نام میرحسین موسوی را از این پیام حذف کنیم، ابتدا به ساکن در تا نیمه ی پیام، با شخص و موضعگیری مواجه می شویم که رو در روی این نظام و در کنار مردم و قیام کنندگان قرار دارد.
– قیاس و شبیه سازی کشتار درمیدان ژاله۵۷ و قیام۹۸، چه درکمیّت وچه کیفیت غیر واقعی و ناملموس می نماید و تنها می تواند در نظر و بیان موسوی، کارکرد و امکان مصرف در دیالوگ های درون نظام را داشته باشد، تا بدین وسیله بخواهد با دروان شاه، و ستمگران و طاغوت را تداعی کند. اما چنانکه سرکوب دهه ۶۰ و قتل عام ۶۷درتاریخ جنایتکاران بی نظیر است، کشتار قیام ۹۸ نیز از این دست بشمار می رود.
– ازیک سو موسوی خود را درکنار مردم و از کشته شدگان بعنوان«شهیدان» نام برده و رویاروی خامنه ایی ولی فقیه با «حاکمیت مطلقه» قرار میدهد.
