علی میرفطروس :
* نوروز به سان یک سنگرو سایه بان،هماره سر پناهِ ملّت ما بوده و مارا ازگذشته به حال وازحال به آینده منتقل کرده است.
*نوروز-بعنوان یک جشن غیردینی– شایدبی نظیرترین یاکم نظیرترین جشن ها درمیان همهء ملّت های جهان باشدکه درآن،زندگی، زایندگی،شادی وشادخواری –مانندیک فریضهء آئینی وایزدی– موردستایش قرارگرفته است.
****
اشاره:
متن زیر، گفتگوی علیرضامیبُدی بانگارنده است که درآستانهء نوروزِ سال پیش ازشبکهء جهانی تلویزیون پارس پخش شده است.سخنِ دربارهء«سنگ خارای ایران»دریچه ای است به رازِ بقای ایران در توفان های متعدّدتاریخی. وقایع اخیر-وخصوصا قیام دی ماه گذشته- نشان می دهندکه «سنگ خارای ایران»ازبسترِ آرامِ خویش برخاسته و گردش ازسرگرفته است!.باچنین نگاهی به تاریخ ایران،نگارنده درآستانهء نوروزِگذشته، سال 1396 را« سال سرنوشت » نامیده بود.
ع.م
***
…هروقت نوروز می رسد ازخودم می پرسم که پس ازآنهمه حملات وهجوم های ویرانگرِاقوام بیگانه(که فقط یک حملهء آنها می توانست زبان فرهنگ وتاریخ وتمدّن هرکشورمتمدّنی را برباددهد)،چه رازی درنوروز بوده وهست که به سانِ یک سنگرو سایه بان،هماره سر پناهِ ملّت وملیّتِ مابوده و مارا ازگذشته به حال وازحال به آینده