محمدرضا روحانی :
اقاى عبدالرضا كريمى را دو بار ديدم،در المان شهر بوخوم وهامبورگ پشت تريبون ايستاده،فروتن،خوش سخن، با لهجه اى شيرين ودلنشين. حرافى وفضل فروشى نكرد. صميمى بود وبه گرمى ونرمى سخن گفت،كوتاه،گويا وارزشمند. من انجا در باره عدم تمركز در قانون اساسى مشروطيت،انجمن هاى ايالتى ولايتى وسياست هاى قانونى مصدق در مورد شوراهاى روستا،بخش،شهر وشهرستان سخن گفتم با اين تاكيد كه اين قوانين پس از ولايت مطلقه فقيه مى تواند پايه واساسى باشد براى يك پارچگى،وحدت ملى وحفظ ازاديهاى مردم مشروط بر انكه با توجه به دگر گونيهاى شگرف جمعيتى، ،اقتصادى واجتماعى روز امد شده وبامقتضيات امروز ايران هماهنگى داشته باشد. مى دانستم كه اقاى عبد الرضا كريمى از اعضا ومسئولان حزب دمو كرات كردستان ايران بود.
در ان دونشست ارزو داشتم كه با ايشان تبادل نظرى داشته باشم. خسته وبيمار بودند وبا شتاب به خانه باز گشتند. ديدار ممكن نشد.
دو روز پيش با خبر شدم كه در سردى وسياهى ايام سخت تبعيد،بار جان خسته را به خاك سپردند ومارا ترك كردند. در فقدان اين ميهن دوست دمو كرات كرد باخانواده وياران او همدردم.
به ياد سخنان او افتادم و هر سخن كز دل برايد لاجرم بر دل نشيند. از اقاى حسن اعتمادى دبير سكولاردموكراتها خواهش كردم كه در وداع اين همرزم گرانقدر وبراى بزرگداشت او سخنانشان باز پخش شود.خوشبختانه نيازى به درخواست من نبود. انرا منتشر كرده بودند وبراى من هم فرستادند. از لطف جناب اعتمادى سپاسگزارم.
اينك برخوردارى از تجربيات يك ايرانى،دموكرات كرد وبه احترام اين مبارز ازاده چند دقيقه اى به سخنرانى او كه چكيده وعصاره يك عمر تلاش ورزم ارمان خواهانه است ،گوش دل فرا دهيم.
لينك به سخنرانى اقاى عبد الرضا كريمى
بجاست رهبرى حزب دموكرات كردستان ايران پيام همرزم سابق خود را اويزه گوش كند. ما، همه ما مضمون گفته هاى دكترقاسملو ودكتر شرفكندى( كه هر دو توسط عمامه داران خونريز مسلط برميهن ما سلاخى شدند) را به خاطر بسپاريم كه هيچ ايرانى نمى تواند خود را ايرانى تر از كردها بداند. اميد انكه نام،ياد وراه عبد الرضا كريمى به همت ياران او ماندگار باشد .
پنجشنبه ٢٨ بهمن ١٣٩٥
