شکوه میرزادگی :
در آستانه ی هفتاد و ششمین سال زندگانیم، همچنان که همیشه، رنج هایم را برای خویش نگاه می دارم، اما دوست دارم برخی از خوشحالی هایم را با شما قسمت کنم.
ـ خوشحالم آنقدر عمر کرده ام که فرصت جبران برخی از خطاها، اشتباهات، و بدی هایم را داشته باشم.
ـ خوشحالم که در این سن هنوز از درک و شعور خالی نشده ام و می توانم به راحتی از آن هایی که با دلیل یا بی دلیل، دانسته یا نادانسته، به نوعی رنج شان داده ام پوزش بخواهم. و کسانی را که زمان هایی از زندگی مرا تلخ و سخت کرده اند ببخشایم و یا آن ها را ندیده بگیرم.
ـ خوشحالم که با این حقیقت تلخ، اما غیرقابل انکار، آشنا شده ام که بخش های مهمی از خلق و خوی بد همه ی ما انسان ها نتیجه ی ژن، طبعیت، و یا تربیتی ست که بر ما تحمیل شده و تا بدی های خویش را نشناسیم و با تمام وجود برای تغییر آن ها تلاش نکنیم، تغییر آن خلق وخوی میسر نیست. اما درک این حقیقت کمک می کند کمتر رنج ببریم. و توان بیشتری برای بخشیدن داشته باشیم.
ـ خوشحالم به این مهم رسیده ام که اگر چه بخشش یکی از زیباترین صفات بشری ست اما (در زندگی اجتماعی) نباید کسانی را که خطای خود را باور ندارند و یا آن را نمی پذیرند بخشید، چرا که آن ها می توانند این خطا را مرتب تکرار کنند ( ونه یک شخص) که جامعه ای را رنجور و از سلامت تهی سازند. و به دیگر سخن اگر با بدان همانگونه باشیم که با نیکان، جهان از نیکی تهی می شود.
ـ خوشحالم به این نتیجه رسیده ام که عمر ما آنقدر کوتاه است که نمی توانیم برای هر تغییری (چه شخصی و چه اجتماعی) فقط به تجربه های امروز و اکنون خود متوسل شویم و لازم است ازتجربیات دیگران و گذشتگان نیز بهره ببریم.
ـ خوشحالم آنقدر عمر کرده ام که بتوانم برای میراث فرهنگی یتیم شده ی سرزمین مان، به سهم خود، و در حد توانم «مادری» کنم.
ـ خوشحالم آنقدر عمر کرده ام که شاهد آغاز فروپاشی حکومتی باشم که رنجی بزرگ برمردمان نیک سرزمینم روا داشته و زادگاه زیبایم را به ویرانی کشانده است. و اکنون می توانم به راحتی آن لحظه ی زیبا و تاریخی را که ایران و ایرانی، آزادی را در آغوش می کشد، به خوبی مجسم کنم.
ـ خوشحالم که در این سن، با وجود اعتقاد به مبارزه ای همیشگی علیه بیداد، دیکتاتوری و نامردمی، قلبم بیش از همیشه برای خوشبختی و شادمانی انسان منتشر در جهان می تپد و هیچ نفرتی به دلایل نژادی، جنسیتی، عقیدتی، یا حتی شخصی آن را تیره نکرده است.
ـ خوشحالم که در 76 سالگی این خوشبختی عظیم را دارم که دوستانم بیشتر از دشمنانم هستند.
ـ خوشحالم به تجربه دریافته ام که هیچ خطری بیش از دروغ، خودشیفتگی، و سنگ دلی بشریت را تهدید نمی کند.
و چندین سال است که همراه با نیاکان سرزمینم، از اهورامزدا(خدای خرد) می خواهم، ایران و ایرانی را از دروغ، ویرانی، دشمن، خودشیفتگی، سنگدلی، حماقت، و بی مهری دور نگاهدارد.
فوریه 2020 ـ بهمن 1398
با بیشترین مهر و دوستی
