سنگ سار یک توله خرس!

 

شمی صلواتی

باغ غلتیده در جهل و-
معلمین اخلاق درپی سودای  جان ! 
از آدمای  که اینقدر بی رحمند!  به یک توله خرس بیدفاع  رحم نمی کنند 
مگر می شود  انتظار محبت داشت؟ 
 از آدمای که سگ را نجس می دانند  و در نهایت بی رحمی  در تلاش برای  کشتن آنند 
مگر می شود انتظار شعور انسانی داشت؟  
از آدمای که نسبت به محیط زیست بی تفاوت و فاقد شعور لازم هستند 
مگرمی شود انتظار  دانش  داشت.   
نزد آنان شعور انسانی بی معنا ترین است. 
     ٭٭٭
با این همه!
    نامهربانی و خشونت!
در این شهر!
       بدور از عشق!
       اگر نوشتم
       محبت واژه  بیگانه و
                 آلوده به رنج است.
                 [مرا دیوانه نپندارید
          ٭٭٭
مرگ  آن توله خرس 
همچون تیر رها شده  
              در قلب من بود
ناله  های بر خاسته از درد او
همچون  تبر  تیز   بر فرق سر من بود
   ٭٭٭
چه بایدکرد!
وقتی که در آن دیار !
جاهلان بی شمار- و 
سنگ و ساتور ؛ قمه  بدست،  
 باغش آلوده به جهل و-
به  شاخه  درختش
 میوه- ی  نفرت آویزان است
  ۲۰۱۹/۰۶/۱۹