فروردین امسال 446 اثر تاریخی از موزه‌ی ملی ایران  به «موزه و تالار هنر و نمایش جمهوری فدرال آلمان» رفت تا در نمایشگاهی با عنوان «ایران؛ فرهنگ کهن بین آب و بیابان» به مدت چهار ماه به نمایش درآید. این آثار مربوط به هزاره هفتم پیش از میلاد تا آغاز دوره ی هخامنیشی می باشند. در میان این آثار جام های طلای معروفی چون «حسنگو»، «مارلیک» «کلاردشت» و جام های دیگری به چشم می خورد. همین طور مجموعه های بی نظیری چون «جوبجی رامهرمز» و «جیرفت»  این آثار حدود 38 میلیون یورو بیمه شده اند.

    اما نکته عجیبی که در این میان اتفاق افتاده این است که هم در مصوبه ی هیات دولت (برای اجازه خروج و قیمت گذاری بیمه آن ها) تعداد جام ها هفت تا بوده است، و هم در کاتولوگ نمایشگاه «ایران، فرهنگ کهن بین آب و بیابان» هفت جام طلا را به عنوان آثار به نمایش درآمده معرفی کرده اند در حالی که اکنون مدیرکل موزه ملی ایران از چهار جام طلا که به این نمایشگاه رفته نام برده است یعنی مسئولین موزه فقط فرستادن 4 جام زرین را تایید کرده اند.

    با توجه به عملیاتی که  در سال های گذشته در موزه های ایران و به ويژه موزه ملی اتفاق افتاده، (مثل ناپدید شدن برخی از آثار در جریان جابجایی و یا قرض دادن آن ها به موزه های کشورهای دیگر)، این ترس برای مردمان فرهنگ دوست وجود دارد که آیا در این میان باز بخش دیگری از میراث فرهنگی مردمان ایران ناپدید شده و یا ناپدید خواهد شد؟

    آن چه مسلم است موزه ی ملی ایران هم باید جوابگوی این تناقض گویی ها باشد و هم موظف است، وقت بازگشت این اموال ملی به ایران، گزارش روشنی از سلامت آن ها به مردم بدهد.

لیست جام هایی که به آلمان رفته است:

http://www.savepasargad.com/