هِی …های… عاشقان !

 

رضامقصدی :

 

آنجا که جان ِشیفته ی پویا –

در جستجوی شادی وُ آزادی ست

هم عشق ،هم ترانه، شکوفاست.

هِی …های…عاشقان!

در این سکوت ِسرد ِ زمستانی –

آواز ِآتشین ِ شما زیبا ست.

زیباست هردرخت.

وقتی که دست ِتان

از شادی ِزُلال ترین آب ها نوشت.

وقتی که راز ِتان-

آواز را برابر ِآیینه ها گرفت.

اما

تلخ ست روزگار.

وقتی که مادران ِ سیه پوش –

همدوش ِ دلشکسته ترین ماه گشته اند.

سخت ست روزگار

وقتی که مادران ِ سیه پوش –

آغوش ِغمگنانه ترین آه گشته اند.

اما

درما ستاره ای

مهمان ِمهربان ِغزلهای گندم ست.

اما

درما سپیده ای

خُنیاگر ِخجسته ی طغیان ِ مزدُم ست.