چپاول سنگ های منطقه حفاظت شده بهرام گور به وسیله ی چینی ها

 

شهرام صداقت ـ تهران :

بنیادمیراث پاسارگاد

منطقه ی محافظت شده بهرام گور، در شرق استان فارس قرار دارد و زیستگاه اصلی گور خر ایرانی به شمار می رود. این منطقه به دلیل داشتن گونه های متنوع جانوری و گیاهی از بهترین و ارزشمندترین زیستگاه های طبیعی ایران بوده است. در این منطقه می توانید علاوه بر تماشای حیوانات متنوع، جاذبه های طبیعی زیادی را مثل غارها، کوه ها و صخره ها هم ببینید.

    منطقه بهرام گور تا سال 1351 خورشیدی منطقه ای آزاد بود اما در این سال به توجه به تنوع ازرشمند این ناحیه  اداره کل حفاظت از محیط زیست فارس کنترل آن را بر عهده گرفت.

این منطقه بزرگ 408017  هکتار وسعت دارد و از دو بخش پارک ملی قطرویه و منطقه حفاظت شده بهرام گور تشکیل شده است. این منطقه از مهم ترین مناطق محیط زیست ایران و خاورمیانه به شمار می رود.

    قبل از انقلاب در این منطقه هزارها گور خر، یوز پلنگ ایرانی، پرندگان منحصر به فرد  و حیوانات دیگر زندگی می کردند، و دارای زیباترین و وسیع ترین پوشش گیاهی بود. پس از انقلاب کم کم این منطقه به فلاکت کشیده شد، یوزپلنگ ایرانی نابود شد، گورخر ایرانی در معرض انقراض قرار گرفت و آثار تاریخی و قلعه های هزاران ساله آن با حفاری های متعدد «ظاهرا غیرمجاز» ویران شد به شکلی که اکنون هیچ اثری از آن ها دیده نمی شود.

    و آخرین بلایی که حکومت اسلامی بر سر این منطقه آورده باز گذاشتن دست چینی ها برای چپاول سنگ های خام چینی این منطقه است تا اربابان چینی شان آن ها را ببرند، و به قیمت های زیاد به اروپایی ها و کشورهای اطراف ایران بفروشند.

در زیر گزارش کوتاه اما بسیار با اهمیتی که خانم زهرا کشوری از این چپاول منتشر کرده اند را می بینید:

نابودی محیط زیست ایران در ازای40 هزار تومانِ چینی!

از: زهرا کشوری

قیمت هر تن سنگ چینی منطقه حفاظت شده بهرام‌گور چهل هزار تومان استسنگهای خام در کشتی‌های چینی در سواحل         ایران فراوری و با قیمت گزاف در دبی به اروپایی‌ها فروخته می‌شود.

سنگ‌های چینی بلای جان تنها زیستگاه گورخر ایرانی شده‌اند! این توافق سازمان حفاظت محیط زیست و وزارت صنعت، معدن و تجارت بود که راه را برای معدنکاوان به مناطق حفاظت شده باز کرد.

سنگ‌های ده  تنی خام بار کامیون می‌شود و از طریق اسکله شهید بهشتی چابهار به کشتیهای چینی می‌رود! در این کشتی‌ها کارخانه سنگ‌بری وجود دارد.

پیش از رسیدن کشتی‌های چینی به بندر «دبی» سنگ‌ها بریده و فرآوری میشوند. سنگهای تراش خورده با قیمت‌های بسیار بالا به مشتریان اروپایی فروخته می‌شود.

تلخی ماجرا به عدم وجود شرکت‌های فرآوری در کشور و «خام‌فروشی» محدود نمی‌شود! این سنگ‌ها حتی به نام ایران هم به بازار بزرگ جهانی نمی‌روند بلکه دنیا، سنگ‌های سفید ساختمانی ایران را با نام ترکیه و امارات می‌شناسند؛ سنگ‌هایی که نمای ساختمان‌ها را در شهرهای اروپایی زینت می‌دهد.

از این معامله چند تومان دست ایرانی‌ها را می‌گیرد؟ چند نفر از بومی‌های نی‌ریز صاحب شغل می‌شوند؟ از هر تن سنگ معدنی بین 30  تا 40 هزار تومان به جیب فروشنده ایرانی می‌رود.

18 شهریور 1399

www.savepasargad.com