محمود میرزائی
در خرابه ای، زیر پلی، این پسر نوجوان که انگار به کودکان آموزش می دهد، خودش هم از شاگردان است. پشت نگاره ی او مرد جوانی ست با پوشش راهراه آبی و سپید که گمان می کنم کسی نیست جز آموزش دهنده، آموزگار. درود بر او که کارش اهورایی و سرشار از نیکی ست و ستودنی. باید سر فرود آریم بر این پاکدلان.
آرزو دارم که روزی با نابودی اهرمن، آموزگاران راستین به کار سترگ و پاک آموزش و پرورش اندیشه و خرد بپردازند و والاترین و بالاترین جایگاه را در کشور و میان توده ها بیابند، با دستمزدی بالاتر از هر دیگر کارکنان در هر راسته و پهنه ای.
