مجید محمدی
ئتلافی اعلام ناشده در خارج ایران وجود دارد که:
1) به ندرت از مقامات حکومت اسلامی و تصمیمات آنها در سطوح مختلف انتقاد می‌کند و بر انتقاد از دولت‌های غربی، اسرائیل و بیگانه‌ستیزی متمرکز است.
2) حامی‌مبانی نظام حکومت اسلامی است (گسترش‌طلبی و حضور روحانیون در قدرت) و ایران و دولت- ملت آن را مساوی رژیم موجود می‌گیرد.
3) به ویژه دو ماشین سرکوب و تبلیغات نظام را مفروض گرفته (و نه واقعیت قابل تغییر) و مورد نقد قرار نمی‌دهد و حتی آنها را با توجیه «غیرت» و «قدرت ملی» برای امنیت کشور مفید می‌داند (بوق تبلیغاتی نظام را رسانه‌ی ملی نام می‌دهد).
این ائتلاف شامل شش جریان مشخص است:
1) مارکسیسم ضد امپریالیست (دنباله‌ی حزب توده و فدائیان اکثریت) که صدای آن هم در بی‌بی‌سی فارسی و هم رادیو زمانه به خوبی شنیده می‌شود؛ رادیو فردا هم صدای برخی از آنها را منعکس می‌کند.
2) چپ مذهبی که خط حرکتی خود را از محمد خاتمی‌و همراهانش می‌گیرد (مثل برخی اعضای حلقه‌ی کیان در دهه‌ی هفتاد خورشیدی) و در برخی رسانه‌ها مثل رادیو فردا گفتمان حاکم است (البته رادیو فردا گهگاه به یکی دو نفر غیر از آنها مجال ابراز نظر می‌دهد برای دکوراسیون تنوع و توازن قلابی).
3) جریان اسلامگرایی عملگرا یا کارگزاران رژیم و نزدیکان و مباشران و کارچاق‌کن‌های آنها که در برخی رسانه‌های دولتی خارجی مثل بی‌بی‌سی فارسی نفوذ قابل توجهی دارند.
4) شرقگرایی ضد امپریالیست (دنباله‌ی تفکرات ادوارد سعید که مبلغ قربانی بودن همه‌ی غیراروپاییان در طول تاریخ است، حتی مغول‌ها و عرب‌هایی که به ایران حمله کردند) که در دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی مربوط به خاورمیانه حضور دارد.
5) جریان ملی- مذهبی که هنوز به دینی بودن سیاست‌ها و قوانین و حضور سیاسی و اجتماعی دین باور دارد و ناقد شکل موجود حکومت اسلامی (و نه اصل ایده) است؛ سایت زیتون و رادیو فردا تریبون این جریان است.
6) اعضای لابی حکومت اسلامی در ایالات متحده آمریکا. صدای آمریکا در دوران اوباما تریبون این جریان بود. اکنون مواضع آنها از سایت‌هایی مثل المانیتور و رسانه‌های چپ اروپایی و آمریکایی شنیده می‌شود.
