سيروس محسن وند
يك مسئله ى غم انگيزى درباره ى جزاير سه گانه هست كه شامل بحرين هم ميشود.
هر حكومتى، هر اندازه ملى و ميهن پرست باشد، وقتيكه وسيله نداشته باشد نميتواند از خاك خود حفاظت كند.
شايد با جانبازى بتوان خوزستان را نگه داشت ولى براى نگه داشتن جزاير سه گانه بايد نيروى دريايى و هوايى نيرومند و مدرن داشت. محمدرضاشاه نميتوانست با جانبازى، از بحرين حفاظت كند. نميشد ارتش را فرستاد كه بدون كشتى هاى جنگى از خليج فارس گذر كند و از بحرين دفاع كند.
جزاير سه گانه هم امروزه تقريباً همين وضع را دارند.
رضا پهلوى واقعگرا است. با هارت و پورت نميتوان جزاير سه گانه را حفظ كرد. ارتش نميتواند عرض تنگه ى هرمز را شنا كند. جمهورى اسلامى هم جرات نميكند نيروى نظامى قابل توجهى در جزاير سه گانه مستقر كند.
اينكه جزاير سه گانه ممكن است از دست برود يك واقعيت است.
كشورهاى حوزه خليج فارس نه تنها نيروى هوايى بسيار پيشرفته ترى دارند بلكه از پشتيبانى نيروى دريايى و هوايى غرب نيز برخوردار هستند.
اينكه رضا پهلوى سرنوشت اين جزيره ها را قابل بحث ميداند، تنها به واقعگرا بودن وى مربوط است نه اينكه خائن و وطنفروش باشد.
واقعيت ميتواند غم انگيز باشد ولى با هارت و پورت نميتوان آن را تغيير داد. مع الوصف، با هارت و پورت ميتوان نان به سفره ى خود آورد. همين كارى كه این ادمهائی مثل چاروستائی ميكند.
