نیره انصاری، حقوق دان، نویسنده و پژوهشگر :
واژه «خود سر» در فرهنگ جمهوری اسلامی معنایش ماموران لباس شخصی است که به طور پنهان و آشکار انجام وظیفه می کنند. به عنوان نمونه: قتل های زنجیره ایِ پائیز(1377) توسط ماموران امنیتی نظام که حتی به منظور ارتکاب جرم قتلِ خارج از ساعت اداری از بیت المال «اضافه کار» دریافت کرده بودند!
آتش به اختیار در میدان رزم در مقطعی به کار می‌رود که فرمانده قرارگاه ستاد یا صف، توان مدیریت نیروها و مدیریت فرمان آتش را به دلائل مختلف نداشته باشد. در حقیقت به طور مرسوم وضعیت باید به شکلِ «آتش به فرمان/Weapons Hold»، باشد. اما اگر امکان تشخیص از سوی فرماندهِ میدان یا ستاد سلب شده باشد، به افسران تحت امر فرمان آتش به اختیار را می‌دهند و تشخیص را بر عهده افسران می گذارند. «آتش به اختیار » در خطوط دفاعی و نگهبانی عمدتاً در مقابل مهاجمان «ناشناس» به عنوان رویکردی دفاعی کارکرد دارد.
افزون بر این فرمانِ «آتش به اختیار» در شرایط «جنگی » کارکرد دارد و در غیر این صورت فرمان «آتش به احتیاط،Weapons Tight» کارکرد خواهد داشت
تفاوتِ «آتش به احتیاط یا آتش به اختیار » به خطیر بودن موقعیت باز می گردد. در موقعیت آتش به احتیاط که معمولاً در صحنه‌های غیر جنگی کاربرد دارد، باید از دشمن بودنِ طرف مقابل اطمینان حاصل نمود و سپس شلیک کرد اما در وضعیت آتش به اختیار که نشانگر خطیر بودن اوضاع است و در «صحنه نبرد» کاربرد وسیعی دارد؛ باید بیشتر جانب احتیاط را در نظر داشت و به منظور کسب اطمینان از حفظ جبهه ی خودی برخورد محتاطانه با دشمن نداشت.
فرمان «آتش به اختیار» در نیروهای مسلح در اختیار فرمانده کل است و نظامیان تحت فرمان بدون اجازه مافوق خود اجازه شلیک و چکاندن ماشه/سلاح و به اصطلاح آتش را ندارند. اما ممکن است در شرایط اضطرار، فرمانده به پرسنل یگان مسلح اجازه دهد که بدون هماهنگی با مرکز فرماندهی اجازه آتش به هر جنبنده ای را داشته باشد.
آشکار است که چنین اجازه ای به تمام نیروهای مسلح داده شود و این اجازه نیز به طور محرمانه اصدار می یابد.
در حقیقت معنایش این است که اوضاع از کنترل فرمانده کل خارج گردیده و به منظور بقای نظام هر که دستش به قبضه تفنگی می رسد، مجاز است تا شلیک نماید. به دیگر سخن موقعیت «آتش به اختیار» موقعیتی است که ارتباطات نظامی در جنگ از هم گسیخته و رزمندگان پراکنده و در حال استیصال بسر برده و فرماندهی کل نیز هیچ امیدی به پیشبرد برنامه ها، تاکتیک‌ها و نقشه های نظامی خود از راه نظم سازمانی را ندارد.
فراتر از این اعلام موقعیتِ «آتش به اختیار» از یک سو؛ اعتراف و اقرار به جواز «هرج و مرج» و آشفتگی و نابسامانی است. زیرا که فرمانده نظم موجود را «عین و خودِ ضرر» یافته است. از دیگر فراز، فرماندهی فرمان آتش به اختیار صادر می نماید به این جهت که در مسئولانِ امر امید اصلاح نمی‌بیند و خود نیز به دلیل بیماری یا ناتوانی در متقاعد نمودن مسئولان یا هر دو، قدرت و توانایی اصلاح امور را از دست داده و ایضاً گریزی جز سپردن آتش به دست هر صاحب سلاحی خارج از نظم سازمانی ندارد.
بدین اعتبار اعلام موقعیت «آتش به اختیار» آشکارا نشان از ضعف و استیصال دارد.
فرمان آتش به اختیار از سوی [آقا]ِی خامنه ای
در حقیقت دستور خامنه ای به افسران جنگ نرم را نشان می‌دهد بدین مضمون::« …ما همچنان در جنگی فرهنگی هستیم و متأسفانه نهادهای فرهنگی نتوانسته اند تاکنون به وظایف خود در این جنگ نرم عمل نمایند …»
و به همین جهت وی فرمان به آتش به اختیار را به دانشجویان در حال تحصیل در دانشگاه‌ها را می دهد!
حال آنکه معنا و مفهوم سخنان وی این است که ایشان دیگر توان متقاعد ساختن و قانع نمودن رئیس جمهوری[روحانی] را نداشته است و به سخنی دیگر «قدرت تحمیل نظرش به دولت را نیز فاقد است و گزیری جز کشاندن این موضوع به فضای عمومی جامعه را نداشته است. و اینچنین از «پیروان وفادارش» درخواست می‌کند که:«…خودتان این متمردان و سرکشان غرب زده (!) را برجای خودشان بنشانید.»
حقیقتاً رهبری که باید مدافع نظامش باشد به رهبرِ منتقدان و مخالفانِ فعال دولت( دولتی که خود منتصبش می کند) تنزل یافته است.
واژه «خود سر» در فرهنگ جمهوری اسلامی معنایش ماموران لباس شخصی است که به طور پنهان و آشکار انجام وظیفه می کنند. به عنوان نمونه: قتل های زنجیره ایِ پائیز(1377) توسط ماموران امنیتی نظام که حتی به منظور ارتکاب جرم قتلِ خارج از ساعت اداری از بیت المال «اضافه کار» دریافت کرده بودند!
اکنون به «امت حزب الله » و افسرانِ جنگِ نرم این مجوز داده می‌شود که هر تصمیم و اقدامی که در راستای انجام وظیفه تشخص دادند، مجاز در انجام آن هستند.
هنگامی که «حفظ نظام» از ضروری ترین واجبات می‌شود و فرمانده کل قوا موقعیت را «آتش به اختیار » تشخیص داده ؛ اینکه چه اقدامی انجام نشود به تشخیص بسیجانیانِ «جان برکف» و افسران با بصیرتِ جنگ نرم بستگی دارد.
به بیانی دیگر اکنون شمشیر توسط [آقا] ی خامنه ای در کف زنگیِ مست قرار گرفته است. توجه داشت باشیم که تاکنون موقعیت آتش به اختیار اعلام نشده بود؛ حال آنکه اقدام‌های محفلی مانند محفل کرمان، اسیدپاشی به صورت زنان و…صورت می گرفت.
به یاد داشته باشیم که بدترین تصمیمات [آقا]ی خمینی در یک سال باقیمانده از عمرش اتخاذ کردید که وی در حقیقت بیمار بود و به دلیل عدم برخورداری از سلامت کامل (کهولت سن، بیماری سرطان پیشرفته و دیگر مشکلات و نارسایی‌های جسمانی و روانی )صلاحیت تصمیم گیری نداشت؛ اما بر اساس «اخلاق یکه سالارانه » تصمیم گرفت و یا اکنون [آقا] ی خامنه ای نیز در چنین وضعیتی قرار دارد.
