محمود مسائلی :
۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲
جناب رئیس جمهور محترم÷
این جانب محمود مسائلی، شهروند کانادایی، استاد علوم سیاسی و حقوق بین‌الملل و حقوق بشر، و همچنین بنیانگذار و مدیر اجرایی افتخاری دیدگاه‌های جایگزین و نگرانی‌های جهانی، یک اندیشکده بین المللی غیرانتفاعی است که دارای وضعیت مشورتی نزد شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد می باشد. من این نامه را می نویسم تا نه تنها نگرانی مردم ایران در مورد سفر رئیسی به سازمان ملل، بلکه نگرانی های عمیق امنیتی مربوط به جوامع کانادایی و آمریکایی را مطرح کنم.
سفر ابراهیم رئیسی به آمریکا برای شرکت در هفتاد و هفتمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد موجب نارضایتی و نگرانی عمیق ایرانیان شد. ما از این واقعیت آگاه هستیم که طبق اسناد قانونی زیر، ایالات متحده آمریکا از نظر قانونی متعهد به صدور ویزای سفر به سازمان ملل برای نمایندگان اعضای سازمان ملل متحد است:
- منشور ملل متحد، ماده ١۰۵ (۲)
- کنوانسیون عمومی امتیازات و مصونیت های سازمان ملل متحد، ماده ۴، بخش ١١ (د)
- موافقتنامه مقر سازمان ملل متحد و ایالات متحده در بخش های ١١ و ١۳.
ما همچنین از این واقعیت آگاه هستیم که هیچ یک از اسناد حقوقی فوق الذکر شامل نگرانی های امنیتی موجه برای ایالات متحده آمریکا به عنوان کشور میزبان برای جلوگیری از صدور ویزا نمایندگان اعضای ملل متحد با امریکا نیست. با این حال، کاملاً مشهود است که برخی از اعضای تیم رئیسی برای شرکت در جلسه مجمع عمومی سازمان ملل متحد از اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هستند. همچنین سه تن از دیگر اعضای تیم یعنی حامد عسگری، علی نادری و مهدی خانعلی زاده در حمله به سفارتخانه های عربستان و انگلیس در تهران حضور فعال داشتند. چگونه می توان مطمئن بود که این افراد و ده ها ایرانی-آمریکایی بی شرف که در کشور شما زندگی می کنند و با رئیسی ملاقات داشتند، تهدیدی برای شهروندان کانادایی و آمریکایی نیستند؟ مگر طرح ربایش ناکام مسیح علی نژاد، روزنامه نگار ایرانی-امریکایی را از یاد برده اید؟ جای تعجب است که چرا افسران ویزای ایالات متحده، که اساساً باید آموزش دیده باشند و از تروریسم آگاه باشند، برای آنها ویزا صادر کردند.
از نقطه نظر حقوق بین الملل، منشور ملل متحد، بند یک از ماده ١۰۵ به صراحت بیان می کند که “سازمان در قلمرو هر یک از اعضای خود از امتیازات و مصونیت هایی که برای تحقق اهدافش ضروری است، برخوردار خواهد بود”. در این ماده تاکید واضحی بر صدور ویزا برای سفر به سازمان ملل وجود دارد، در صورتی که چنین سفری برای تحقق اهداف سازمان ملل متحد ضروری باشد. به همین ترتیب، ماده ۴، بخش ١١ (د) کنوانسیون عمومی امتیازات و مصونیت های سازمان ملل متحد، نیز بر صدور روادید “در اجرای وظایف” تأکید می کند.
با توجه به این الزامات قانونی کاملاً واضح، سفر رئیسی و تیم همراه او به سازمان ملل متحد نمی تواند پدر برگیرنده اهداف سازمان ملل متحد که در منشور مشخص شده است، باشد. ماده یک (١، ۲، ۳) منشور اهداف سازمان ملل متحد را چنین تعریف می کند:
- حفظ صلح و امنیت بین المللی مطابق با اصول عدالت و حقوق بین الملل
- توسعه روابط دوستانه بین ملت ها بر اساس احترام به اصل حقوق برابر و حق تعیین سرنوشت
- همکاری بین المللی در حل مشکلات بین المللی با ویژگی های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی یا انسانی، و در ترویج و تشویق احترام به حقوق بشر و آزادی های اساسی برای همه بدون تمایز از نظر نژاد، جنس، زبان یا مذهب.
جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان عضوی از سازمان ملل متحد، همه این اهداف سازمان ملل را که تجلی خواسته‌ها و ارزش‌های جامعه جهانی است، نادیده می‌گیرد. جمهوری اسلامی ایران بطور مستمر اسرائیل و ایالات متحده آمریکا را تهدید می کند.افزون براین، آگاهانه تعهدات مربوط به اصل عدم مداخله را زیر پا می گذارد و مردم ایران را نیز به طرز وحشیانه ای سرکوب می کند. ناگفته نماند که عبارت “در اجرای وظایف خود” در ماده ۴ بند ١١ (د) کنوانسیون عمومی امتیازات و مصونیت های سازمان ملل متحد حقیقتاً نمی تواند بیانگر واقعیت سفر رئیسی به سازمان ملل باشد.
با توجه به این موارد نقض آشکار اهداف سازمان ملل متحد از سوی جمهوری اسلامی ایران، رئیسی و تیم وی یا سایر نمایندگان جمهوری اسلامی ایران نمی بایست از امتیازات و مصونیت های مندرج در اسناد قانونی فوق برای سفر به امریکا برخوردار شوند.
من متواضعانه درخواست پاسخ حقوقی به این ملاحظات و اینکه چرا ویزا برای رئیسی و تیم همراه او صادر شده است، دارم. من می بایست این موضوعات را برای نه تنها هموطنان ایرانی و شهروندان کانادایی، بلکه برای دانشجویانی که کنجکاوانه موضوعات را دنبال می نمایند توضیح دهم.
با احترام تقدیم
محمود مسائلی
