همنشین بهار :
گذشته من در من حضور دارد، بیدار است و حرکت او را در رگ‌هایم احساس می‌کنم.
تنها گذشته من نیست و گرنه گذشته بود، حتی آینده من است…/ شاهرخ مسکوب
خانم‌ها و آقایان محترم، خواهران و برادران عزیز، دوستان دانشور و فرهنگ‌ورز، سلام بر شما
این مطلب به ترانه‌ای اشاره دارد که کولی‌ها از عمق جان می‌خوانند و با همه سادگی بسیار زیباست. زیبا و حزین.
چه بسا برای بسیاری از ما آشنا باشد بی‌آنکه نامش را بدانیم. موضوع و مضمون آن پاره گمشده آدمی، عشق است که عسل پوشان سرکه‌فروش، به بی‌دردانِ بی‌غم‌شاد، نسبت می‌دهند و با تنره‌طلبی به آن اخم می‌کنند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
نخستین‌بار ترانه زیبا و حزین «آمور میو»[آمو – می‌یّو] Amor mio را در «سانتا کلارا»ی کوبا شنیدم. به آن شهر رفته بودم تا آرامگاه چه‌گوارا را ببینم یا بهتر بگویم، بنای یادبودی که تصویری از او و ۲۹ نفر از یاران اوست که سال ۱۹۶۷ میلادی در بولیوی جان باختند. پس از کشف محل دفن چه‌گوارا در بولیوی، بقایای وی نبش قبر و به کوبا – شهر سانتا کلارا – منتقل شده بود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
در خیایان نزدیک به آرامگاه چه‌گوارا، چند خواننده سالخورده کوبایی که یکی از آنها خیلی پیر بود و به جایی دوردست می‌نگریست، دسته‌جمعی و با هم، آن ترانه را می‌خواندند.
برف روزگار بر سر و صورت‌شان نشسته بود.
از کسانی‌که آنها را دُوره کرده و با شور و شوق، بخش‌هایی از ترانه «آمور میو» را تکرار می‌کردند، شنیدم که آن خوانندگان کُهن‌سال، شبیه کولی‌ها و گروه موسیقی «جیپسی کینگز» Gipsy Kings می‌خوانند. جیپسی کینگز به معنای پادشاهان کولی، یک گروه موسیقی است که با سبک منحصربه‌فرد خود در جهان شناخته شده‌است.
ادامه مطلب
