همنشین بهار :
خانمها و آقایان محترم؛ دوستان دانشور و فرهنگ‌ورز، از راه دور و با قلبی نزدیک به شما سلام می‌کنم. در سالهای گذشته از شهسوران میدان علم گفته و نوشته‌ام. خردمندانی چون ابوعلی سینا؛ ابوحامد محمد غزالی، محمد بن زکریای رازی، غیاث الدین جمشید کاشانی، گالیله، یوهانس کپلر، نیوتن (ارسطوی دوران مدرن)، آلبرت آینشتاین، استیون هاوکینگ، ادوارد سِیگِن، ارنست بلوخ، جان رالز، لئون فوکو (فوکالت)، توماس پین، برتراند راسل، دکتر محسن هشترودی، دکتر غلامحسین مصاحب، دکتر علی جوان، پرویز شهریاری و مریم میرزاخانی و…
اکنون به ادوین هابل (۱۸۸۹ – ۱۹۵۳) می‌پردازم که دستاوردهایش تغییر عمده‌ای را در درک ما از هستی به وجود آورد و تلسکوپ هابل به نام اوست. در خلال بحث به «ثابت هابل» هم اشاره می‌کنم.
درآغار به شماری از کلیدواژه‌ها که در خلال بحث به آن برمی‌خوریم اشاره می‌کنم. سحاب، پلاسما، فضاهای میان‌ستاره‌ای، کهکشان، سال نوری، پارسِک، سیاهچاله، تلسکوپ…
-
- سحاب Nebula اشاره به توده‌‌های ابری است که خارج از منظومه‌ی شمسی قرار دارند
