آیا میدان‌دار الهیات، جنس مُذکّر است؟
کاری نداریم که ما خدا را ساخته‌ایم یا خدا ما را، اما، فاتحه‌اش را هم خوانده باشیم، حکایت همچنان باقی است. آیا خدا «آفریده»ای بود که «آفریدگار»ش را به بند کشید و شقاوت و اسارت و ازخود بیگانگی را توجیه کرد؟ یا آن دوست، که نزدیکتر از من به من است، نه معلول ترس و جهل بشر اولیّه در برابر طبیعت اسرارآمیز، نه مخلوق ذهن ساده در برابر جهان پیچیده، نه روح این جهان بی‌روح، بلکه راز رازها و قانونمندی قانونمندی‌هاست؟ (در هر دو حال)، کنج ذهن‌مان سایه انداخته، پیش از ما بوده و حالا حالاها هم خواهد ماند ادامه مطلب
