تلویزیون میهن

فیروز نجومی :

اگر در سراسر جهان خوب بگردی بعید بنظر میرسد، جانورانی را بیابی، عجیب و غریب تر از آخوند های حاکم بر کشور ما، هم بلحاظ پوشش عبا و قبا و عمامه، هم بلحاظ رفتار و کرداری ماهیتا موذیانه برخاسته از تامین نیازهای مادی و گذراندن زندگی. آنچه جانوران را که آخوندها را شبیه با آنان میدانیم، از دیگر حیوانات جدا میسازد آنستکه برای رسیدن بهدف، مثل شیر ژیان به یکباره خیزش بر نمیدارد بسوی طعمه که بچنگ آورد و بدندان بکشد. رفتار خشونتبار یکی از خصوصیات حیوانات وحشی ست، حیواناتیکه برای سیر نمودن شکم گرسنه میتوانند حیوانات ضعیفتر را بچنگ آورند و بدندان کشند. کمتر حیوانی را میتوان در جنگل های دنیا بیابی پر قدرت تر از شیر و یا حیواناتی نظیر او همچون ببر و پلنگ.

حال آنکه جانوران برای بدست آوردن طئمه، بنوعی دیگری خشونت را بکار میگیرند. جانور بسوی طنمه خویش در سکوت و خاموشی و بنرمی در کمال خونسردی طئمه خود را یکجا میبلعد و یا با ابزار نیش زهر الود، طنمه را هلاک میکند و در آرامش شکم را سیر کند. بعضا، جانوان چه خوش خط و خال هستند در بیرون و چه زهر آگین در نیت و ماهیت. آخوندهایی که نزدیک به نیم قرن بر ما حکومت میکنند از این نوع جانوران اند.

قشر آخوند دیر زمانی ست که در تاریخ طول و دراز ما، همچون جانوران زیسته اند. بناگهان ما را نبلعیدند بلکه در سکوت و خاموشی، در یک دوران تاریخی بسی مذبوحاانه در وجود ما خزیدن گرفته و در تار و پودمان خانه کردند، بگونه ای که کمتر کسی هرگز احساس میکرد بیگانه ای در وجودش نفوذ کرده است که کیستی و چیستی و گفتار و رفتار او را تعین و تعریف میکند. جانوران معمولا، نه طئمه را پاره، پاره نموده بدندان میکشند و نه از چنگالها و دندانهای تیز و درنده میتوانند بهره بر گیرند در مصرف طئمه. بعضا، مثل، مار و افعی از جانورانی هستند که هم بظاهر بسیار نرم و لغزنده و بقول معروف خوش خط و خال اند. ضمن اینکه دارای نیشی زهر آگین اند و چنان قدرتی که در کمتر از جنبنده ای میتوان یافت. جانورانی که میتوانند بطورموذیانه ای بدور پیکر حیوانی همچون شیر قوی پنجه، حلقه زده وجود او را تحت فشار در هم شکند و سر انجام نفس را در سینه اش برای همیشه حبس سازد.

آخوندهایی که بر ما حکومت میکنند شباهت بسیار زیادی دارند بجانورانی مثل مارها و یا افعی های عظیمی که از لانه خروج یافته و بدور سرزمین بهناوری، همچون، سراسر سر زمین ما حلقه زده، حلقه ای که بتدریج تنگ و تنگ تر میگردد و فشار بر ساختار پیکر بیشتر، نتیجتن، تنفس و زنده ماندن آدمیان را دیرزمانیست که دشوار و دشوارتر ساخته است. البته که در آغاز این جانوران خزیدن را بنرمی و با ارایه چه قول های فریبنده ای همچون خوشبختی و سعدات در این جهان و رستگاری و زندگی در بهشت در کنار فرشتگان باکره تا ابد، همراه نکردند، بویژه اگر در جهاد بشهادت رسیده باشی!

آخوندها جانورانی هستند که بضعف خود آگاه اند. چرا که آنها بدوگانگی شخصیت خود نمیتوانند واقف نباشند. که در درون، آنچیزی نیستند که در بیرون مینمایانند و یا در گفتار و کردار خود بمنصه ظهور میرسانند. آنها در عین تعهد باحکام مقدس، هر قاعده و قانونی را بسادگی زیرپا میگذارند و در قاموس شان هیچ تقدس، حلال، پاک و مطهری نیست که به موهن و حرام و نجاس تبدیل نشود هیچ اخلاق و رفتار زشتی نیست که زیبا و در خور تحسین نگردد، هیچ مرده ای نیست که بزندگی ابدی دست نیابد و هیچ زنده ای نیست، بویژه آنانکه حقیقت را بر زبان جاری کنند، که دردست آخوندها به مردگان نپیوندند.

بی دلیل نیست که جامعه آخوندی، جامعه ایکه دین و احکام دینی بران حکومت میکند روی بویرانی نهاده است، روی بفساد و تباهی. چپاول و غارت میلیاردها دلار از ثروت ملی که از بنده باورمند بقدرت مطلق الله، خداوند یکتا و یگانه که بر نمیآید. که کار آخوندهایی ست که بر فراز منبر خطبه خوانند و درس اخلاق گویند. که در حکومت آخوندی درستی و راستی، صداقت و سادگی، الفت و مهربانی، اعتماد و یاری و بطور کلی، هر انچه نیک و پسندیده در یک جامعه انسانی محسوب میشود ناپدید گشته است. در ازای آن هرچه که پدید آمده است، سراسر دروغ پردازی است و ریا کاری، افسانه سازی است و اسطوره گویی، همه برخاسته از گفتمان تقدس و اندیشه به خالق نهایی، برگرفته ریشه از کلام الهی و روایات و احادیث.

جالب است که برغم دینی بودن ساختار حکومت آخوندی، تحیلیگران و کارشناسانن نام و نشانداری با دقت به جزئیات رفتار و گفتار سفیران و نمایندگان حکومت اسلامی را مورد تجزیه و تحلیل قرار میدهند بگونه ای گویی که صرفا کنشی ست سیاسی و در رسیدن باهداف سیاسی باجرا درمیایند، نه گفتمانی لزوما برخاسته از باور به مقدسات کیش اسلام و توسعه و گسترش ان در سراسر جهان. محمد رضا شاه بیچاره سعی کرد نسبت خود را به کورش و داریوش برساند. در حالیکه ولی فقیه و بعضا، آخوندهای رده های فوقانی، نسبت خود را بیکی از دوازده امامی میرسانند که آخرینشان بیش از 1200 سال است که بغیبت رفته است و گویا در انتظار است که آخوندها جامعه را بویرانی کامل بکشاند تا ظاهر گردد و عدالت را بر قرار نماید با ریختن خون کفار تا رکاب مرکبش.

چندان غریب و تعجب آور نیست اگر حکومت آخوندی به بهانه بر قراری امنیت اخلاقی و مبارزه با هنجار شکنی به سرکوب آزادی مبادرت کرده و جامعه را غرق در تاریکی نموده است. هر کس به آزادی مرتکب حرکتی شود در تضاد با شریعت اسلامی، مثل، حجاب بر گرفتن از سر(نفی حقوق زنان) و یا سخن گفتن بازادی در هر زمینه ای از زندگی اجتماعی، از هنر و موسیقی، رقص و آواز و طرب و شادی گرفته تا در علم و صنعت و تکنولوژی و ارتباطات رسانه ای، باید با مشت آهنین رژیم دین روبرو گردد. باین ترتیب، حکومت دین سلطه تاریکی را گسترده و معترضین را با بکار گیری ابزار قهر و خشونت، زندان و شکنجه و ایجاد رعب و وحشت به تبعیت از معیارهای همساز با باورهای خود، وا دار مینماید. هر فعالیتی را مجازمیدانند تا زمانی که از مرزهای قرمز دین عبور نکند. آنهم مرزها و معیارهایی که نه در تبعیت از عقل و خرد بلکه بر اساس اسطوره و افسانه سازیهای واپسگرایانه، تعریف و تبیین میشوند که بنا بر مصلحت و شرایط موجود تغییر کنند. همین بس که مجتهدی فتوایی صادر کند. اگر رفتار همگان را تحت تاثیر قرار ندهد، هنوز هستند بسیاری که گوش شنوا دارند.

بهمین دلیل است که آخوندها بیش از 44 سال بر این کشور کهنسال حکم رانده اند و یک کشور ثروتمند را بفقر و گرسنگی و خواری کشانده اند. تا کنون، نیز، برغم تشدید شرایط بحرانی در همه ی عرصه های گوناگون جامعه، حکومت آخوندی همچنان تداوم یافته است. تنها دیدگاه بدیلی که در برابر دیدگاه آخوندی تا کنون ظهور کرده است جنبشی است ماهیتا رهایی بخش بنام جنبش زن ندگی آزادی که فرزند اصیل حکومت دینی ست و زائیده تضادهای درونی آن. جنبشی که برغم گسترشی که داشته است. واقعیت آنست که هنوز باورهای دینی در روح و پیکر نسلی که در دورانی که دین بر منبر قدرت صعود نکرده بود، لانه دارند و باورهای بسیاری به مقدسات و احکام شریعتی، متزلزل نگردیده است. چه، مردم باورمند هرگز در پی آن نبودند که چگونه دیندار شده اند. چون اسلام به ذهن و هوش کنجکاو و بیدار و بینا، نیاز مند نیست. بیش از هرچیز بجشمهای بسته، بذهن های کور، و بندگانی مطیع و فرمانبرنیازمنید است. ویژگیهای دینی که باور و ایمان مردمی بدان نه تنها شاه را مجبور به ترک وطن کرد بلکه بر دوششان امام خمینی بر فراز منبر قدرت صعود نمود.

چه بسا،هنوز هستند بسیاری که نقش جانورانی که در حوزه های علمیه پرورش یافته در بر قراری حکومت آخوندی نا دیده می انگارند و آنرا ناشی از توطئه قدرت خارجی می پندارند

بدرستی روشن نیست که حکومت آخوندی برغم وخامت اوضاع، بویژه در زمینه معیشت روزانه، چرا بر استبداد خود افزوده و بجای آنکه خود را بدهکار بداند، پیوسته نقش طلبکار را بازی میکند و تنها راه حل تمامی مشکلات را در تشدید خشونت و بیرحمی و انتقام ستانی می بیند؟ در چند روز اخیر خبری انتشار یافته است مبنی بر اعدام 1000 تا 2000 جوان در یکی از شهرهای لرستان بجرم قاچاق مواد مخدره.

صرفنظر از واقعیت این خبر، اصولا، از اغاز حکومت دین بر اساس خشونت، بیرحمی و انتقام ستانی بینایانگراری گردید. در پیروی از کلام الهی مبنی بر کشتار، مشرک و کافر و منافق. اولین آیت الله ای که زندگی خود را صرف آموختن علم و احکام اسلامی کرده بود، در نظام اسلامی بمقام جلادی منتصب گردید آیت الله خلخالی بود. چه دادگاههای اسلامی بنام دفاع از یک جامعه اسلامی برهبری آخوندها بر قرار نگردید و چه نخبگان و فرهیختگان و جوانان جسور و بی باکی را که در زندان بغل و زنجیر و سر انجام بخاک و خون نکشیدند.

بعبارت دیگر مبارزه با این نظام، بر عکس مبارزه با نظام شاهنشاهی، نمیتواند محدود بمبارزه سیاسی بماند. چون حکومت اسلامی تنها بر اساس بکار گیری ابزار خشونت و زندان و شکنجه و یا شمشیر حکومت نمیکند، بلکه بر اساس شریعت اسلامی است که سر مشرک و کافر و مخالف از تن جدا میگردد و منافق و معترضی زیر شکنجه جان به جانآفرین تسلیم منمایند و یا قهرما نی بجرم نه گویی بدار مجازات اویخته میشود. بکلام دیگری، بسیار دشوار خواهد بود که بر علیه نظام شمشیر بپا خاست بدون آنکه با شریعت اسلامی و یا دینی که مردم بان اعقتاد دارند، درگیرشوی و حقیقت آنرا برای عموم آشکار نسازی .

درستی این کلام را ظهور جنبش رهایی بخش زن زندگی آزادی تایید و مستند میکند. اگر چه این جنبش دیر یا زود پیروزی را از آن خود خواهد کرد. با این وجود، بدون وارد شدن قشر خاکستری در میدان مبارزه، چه بسا که عمر حکومت آخوندی را طولانی تر کند. بعید میرسد حزب، گروه، سازمان و یا شخصیتی بتواند نظام را بفروپاشی بکشاند، بدون آنکه با شریعت اسلامی و احکام اسلامی درگیر گردد. چرا که نظام از هرگونه ابزاری از جمله سازمانهای گوناگون ارشاد دینی برای سروری و تحمیل آن بر نیمی از کشور از اغاز استفاده کرده است. البته که حجاب اجباری تنها یکی از احکام شریعت است که حکومت را از جامعه جدا ساخته است. بگذریم که اجرای بعضی از احکام شریعت خود بمنبعی از در آمد برای نظام تبدیل گردیده است، مثل، قدغن نمودن تولید و مصرف مشروبات الکلی، که افزایش مصرف آن نشانی ست از انحصار توزیع ان در دست نیروی پاسداران اسلامی.

بر این احکام، بسیاری از احکام شریعتی را باید افزود که زندگی معمولی را بسیار دشوار ساخته است. نه تنها مشکل معیشتی با سفوط ارزش پول ملی، دست یابی بیک زندگی معمولی را دشوار ساخته است، آحکام شریعتی ست که نا آزادی ها و مرز وحدود آزادی را تعین و تعریف میکند، از اختلاط جنسیتها گرفته تا آزادی بیان در تمامی عرصه های هنری و ادبی و نمایشی.

بنابراین حکومت اسلامی، حکومت جانورانی ست ماهیتا دینی برخاسته از حوزه های علمیه، جانورانی که موذیانه بردرون باورمندان خزیده و تارو پودشان را به دین آغشته ساخته و در وجود نسلهای پیشین نهادین گردیده است. البته که بزرگان همیشه توصیه با جتناب از درگیری با دین کنند. چرا که دین پاسخگوی نیازها و معماهای سردر گم مرگ و زندگی است. که چیزی دیگری نمیتواند جایگزین آن شود. بگذریم که تاریخ شاهد بر ظهور نه تنها کیش های مختلف بلکه شاخه های متفاوت در درون یک دین بوده است.

افزوده براین اگر متوسل به منطق دیالکتیکی بشویم مگر میتوانیم انتظار چیزی جز رشد و نمو تضادها در درون نظام شریعت اسلامس داشته باشیم. تضادها و خصومت ذاتی دین اسلام با زن زندگی و آزادی ست که بر عقیده و ایمان دینی اکثریت جامعه ضربات مهلک وارد ساخته است، ضربات لازم و نه کافی، ضربات مهلک بر ساختار سلطه دین و قدرت زمانی کاری میشود که به شناسایی ونفی و نقد رفتار باحکام بندگی درگیر شویم و از توصیف مراسم دینی از جمله تکریم و تعظیم و فرو افتادن بحاک و مالیدن پیشانی به زمین بطور روزانه بعنوان رفتاری زشت و حقارت زا، زمینه را برای براندازی حکومت آخوند، حکومت جانواران موذی و خطرناک، هموار نمائیم. زمان آن رسیده است که بدانیم چه جانورانی بر ما حکومت میکنند. رهایی از بند دین و باورهای دینی است که به پیروزی جنبش رهای بخش زن زندگی آزادی میانمد.