علی حسین نژاد :

فرد دستگیر شده در خیابان متهم جرم عادی و خصوصی یا اجتماعی نیست بلکه اسیر جنگی در یک رویارویی سیاسی است آن هم در طرفی که فاقد سلاح برابر با سلاح نیروی متقابل است!…

آخوندهای حاکم در جمهوری نکبت اسلامی در قتل و جنایت فقط معیارشان کتابهای فقهی هزار سال پیش به این سو ساخته و پرداخته ذهنهای پلید صاحبان لمعه دمشقیه و الذریعه و عروه و بحار و جواهر الکلام وو…. در حجره های تنهایی و بدون ارتباط با بیرون خودشان است که این مبارزان و جوانان خیابان قیام را تحت نامهای محارب (دزد یا زورگوی عادی علیه مردم برای حسابها و دعواها یا منافع شخصی خود و نه میدان جنگ) و باغی (شورش کرده علیه امام زمان خود) اعدام می کنند.

این حضرات موسوم به فقها و قضات رژیم  که دم از حکومت علی می زنند یک نمونه نشان بدهند که علی یکی از خوارج نهروان را که علیه او شوریده بودند دستگیر یا اسیر کرده و گردن زده باشد. بلکه طبق همۀ تواریخ معتبر شیعه و مورد اعتماد و استناد خود آخوندهای حاکم که صدها بار هم در کتابهایشان نوشته و بالای منبرها تبلیغش کرده اند، علی به فرمانده سپاه خود مالک اشتر دستور داد با هر کس که سلاحش را زمین گذاشت یعنی اسیر و تسلیم شد کاری نداشته باشد و فراریها را تعقیب نکند یعنی حتی دستگیری و اسیر گرفتن آن شورشیان را ممنوع کرد. علی حتی وقتی ابن ملجم را در مسجد دید مگر نمی دانست او از خوارج بوده و از جنگ نهروان جان سالم بدر برده؟ چرا قبل از ترورخودش او را به جرم بغی و شوریدن علیه امام وقت دستگیر و اعدامش نکرد؟؟!

تعریف آخوندها از محارب و باغی که تحت این عنوان جوانان قیام را اعدام می کنند فقط در فقه آخوندی است و این اعدامها در ‏حقیقت اسیرکشی است چون در جنگ  و رویارویی مردمی با نظام ستم و سرکوب اسیر شده اند نظامی که خود رهبرش اعتراف می کند مردم از آن ناراضی هستند یعنی اعتراف می کند که این رویارویی شورش علیه رژیم و دستگاه او است و جنگی مردمی در خیابان با نیروها و سپاهیان او جریان دارد آن هم جنگی که طرف مردم در آن فاقد سلاح  و بی دفاع و یا فاقد سلاح برابر با نیروی مقابل می باشند.

در رابطه با اتهام بغی و باغی (شورشی) نیز که تعدادی از آخوندهای جنایتکار حوزه قم خواستار زدن این اتهام به دستگیر شدگان قیام شده بودند، حتی طبق تمام احکام فقه آخوندی و فقها و نظریه پردازنش نیز وقتی فرد باغی، تشکیلات و سازمان مشخص و موجود و در دسترس آن فرد نداشته باشد یعنی عضو تشکیلات موجود شورشیان نباشد کشتن او مطلقا جایز نیست.

قتل اسیر جنگی نه در شریعت و احکام اسلامی جواز دارد و نه در قوانین بین المللی که به شدت هر گونه بدرفتاری با اسیران را ممنوع کرده است.

آن بسیجی عابر پیاده نیست بلکه برای کشتن نیروی مقابلش به خیابان آمده است لذا هر گونه آسیب به او دفاع مردم از خودشان به شمار می رود و مطلقا شامل احکام قصاص یا اعدام قاتل نیست.

از سوی دیگر محارب کسی است که برود برای زندگی و نفع شخصی خودش راهزنی کند و راه را ببندد نه اینکه  اقدام به بستن راه کند تا نگذارد نیروی مقابل بروند دوستانش را بکشند چون جنگ است نه راهزنی و ارعاب. دفاع از خود است. اگر حکمهای این جانیان درست است پس چرا اسرای جنگی عراقی را مبادله می کردند و اعدام نمی کردند مگر  آنها شیعه و مسلمان نبودند که علیه امام مسلمین!!! جهان!!!  یعنی خمینی و خامنه ای سلاح برداشته و هر کدام تعدادی از پاسداران و بسیجیان اسلام!!!  را کشته بودند؟؟!!! چون آنجا که زور صلیب سرخ و قوانین بی المللی می چربید متوسل به فقه جنایت فقهای جانی و کتابهای قتل و خونریزی و فصول و دروس محارب و باغی در آنها نمی شدند چون آخوند فقط زبان زور سرش می شود و اگر زوری بالاتر در برابرش بایستد تسلیم می شود چنانکه در دهه های قبل از پنجاه می دیدیم همین آخوندهای خمینی در برابر شاه مثل موش بودند و اغلب در سیاست دخالت نمی کردند و حتی خود خمینی به شاه اعلیحضرت می گفت و با ثنا گویی و احترام با امضای الداعی یعنی دعاگو!!! به شاه نامه می نوشت.

بنابراین کشتن افراد دستگیر شده نه اعدام یعنی قتل قانونی و قصاصی بلکه قتل عمد و اسیر کشی است

پیغمبر و مسلمانان بعد از او هم اسیر جنگی تسلیم شده و بی سلاح و بی دفاع  را نمی کشتند بلکه غلام خود قرار می دادند.

در قرآن به وضوح هدف از اسیر گرفتن در جنگ را منت نهادن به معنی آزاد کردن آنها و یا تحویل دادن آنها به خانواده و سرزمین خود در قبال پول یا مبادلۀ اسیران (فدیه) شمرده و مطلقا سخنی از کشتن آنها به میان نمی آورد:

فَإِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاء حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا (پس چون با كسانى كه كفر ورزيده‏اند برخورد كنيد گردنها[يشان] را بزنيد تا چون آنان را [در كشتار] از پاى درآورديد پس [اسيران را] استوار در بند كشيد سپس يا [بر آنان] منت نهيد [و آزادشان كنيد] و يا فديه [عوض از ايشان بگيريد] تا جنگ به پایان برسد) (قرآن – سورۀ محمد – آیه 4).

و در آیه ای دیگر به صورت ضمنی هرگونه بدرفتاری با اسیر حتی اسیر متهم به خیانت به اسلام و مسلمانان را نهی کرده است:

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّمَن فِي أَيْدِيكُم مِّنَ الأَسْرَى إِن يَعْلَمِ اللّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِّمَّا أُخِذَ مِنكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ. وَإِن يُرِيدُواْ خِيَانَتَكَ فَقَدْ خَانُواْ اللّهَ مِن قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ وَاللّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (اى پيامبر به كسانى كه در دست‏شما اسيرند بگو اگر خدا در دلهاى شما خيرى سراغ داشته باشد بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما عطا مى‏كند و بر شما مى‏بخشايد و خدا آمرزنده مهربان است. و اگر بخواهند به تو خيانت كنند پيش از اين [نيز] به خدا خيانت كردند [و خدا تو را] بر آنان مسلط ساخت و خدا داناى حكيم است) (قرآن سوره انفال – آیات 70 و 71).

در احادیث نیز موارد فروانی از آزاد کردن اسیران توسط پیغمبر اسلام و سفارش به عدم قتل آنها روایت شده که این مقال گنجایش آنها را ندارد از جمله اینکه: « پیغمبر اسلام آن اسيران جنگى جنگ بدر را كه باسواد بودند در برابر تعليم خواندن و نوشتن به ده نفر از اطفال مسلمانان آزاد کرد» (الطبقات الكبرى تألیف محمد بن سعد بن منيع الهاشمي البصري – جلد دوم – صفحه 16).

پس‌ از شکست‌ اصحاب‌ جمل (در جنگ جمل در بصره که شورش طلحه و زبیر و عایشه همسر پیغمبر اسلام بر ضد علی بن ابی طالب بود یعنی آن علی که هر گز خامنه ای نمی تواند خودش را بالاتر از او بداند!)‌، علی دستور داد: زخمیان‌ و اسیران‌ را نکشند، فراریان‌ را تعقیب‌ نکنند و نکشند و هرکس‌ را که‌ در به‌ روی‌ خود ببندد و سلاح‌ بر زمین‌ نهد، در امان‌ دارند. امام‌ کسانی‌ از سپاه‌ جمل‌ (از جمله‌ مروان بن‌ حکم‌، موسی بن‌ طلحه‌، پسران‌ عثمان‌ و ولید بن‌ عقبه‌) را که‌ به‌ اسارت‌ درآمده‌ بودند، نکشت‌، بلکه‌ به‌ آنان‌ امان‌ داد و آزادشان‌ کرد (مروج الذهب – تألیف علی بن حسین مسعودی – جلد 3 صفحه 113).

جالب اینجا است که تمام این روایات و احادیث مبنی بر آزاد کردن اسیر در کتابهای جدید خود اهل حوزۀ آخوندی نیز بارها نقل و منتشر شده از جمله کتاب «احکام اسیر در اسلام» تألیف «آیت الله شیخ علی احمدی میانجی» از مدرسین حوزه قم (درگذشته در سال 1379) و حتی در رابطه با قتل اسیران رژیم اسلامی توسط داعش و در اعتراض به آن و خلاف شرع دانستن آن اعدامها یا قتلهای داعش انبوهی مصاحبه ها توسط آخوندها و استادان دانشگاههای اخص رژیم ولایت فقیه امثال دانشگاه امام صادق وو… با آوردن آیات و روایات و احادیث مبنی بر ممنوع دانستن اعدام اسیر بویژه مسلمان به عمل آمده و در این مورد قلمفرسایی ها کرده و داد سخن داده اند که می توان در فضای مجازی خواند. ولی اینک آخوندهای شیعه ولایت خامنه ای در اعدامها و قتل جوانان ایران روی دست داعش سنی جنایت پیشه بلند شده اند.