همنشین بهار :
پس از قدرت‌گیری نازی‌ها در آلمان و جنایات امثال هیتلر، ضرورتِ تشکیل یک نظم نوین جهانی، بر پایه ارزش‌های مدرن حقوق بشر بر سر زبانها افتاد. اندیشمندان بر این نظر بودند که اصحاب قدرت، آزادی بیان، آزادی عقیده و رهایی از ترس و فقررا برنمی‌تابند و پیروزی بر دیکتاتوری نازی‌ها و متحدین آنها به تنهایی نمی‌تواند به صلح سیاسی در جهان منجر شود. [روی این حساب] دهم دسامبر ۱۹۴۸ در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر به تصویب رسید و برای نخستین‌بار به حقوقی که تمام انسان‌ها مستحق آن هستند اشاره داشت.
All human beings are born free and equal in dignity and rights. They are endowed with reason and conscience and should act towards one another in a spirit of brotherhood.
(تمام افراد بشر آزاد، زاده می‌شوند و از لحاظ کرامت و حقوق با هم برابرند. همگی دارای عقل و وجدان هستند و باید با یکدیگر با روحیه ای برادرانه رفتار کنند)
مفاد این اعلامیه ۳۰ ماده‌ای، حقوق بنیادی مدنی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، و اجتماعی بود که تمامی انسان‌ها در هر کجا، می‌بایست از آن برخوردار باشند. در مقدمه آن، دلایل تاریخی و اجتماعی را که منجر به نیاز برای نوشتن یک اعلامیه بود، مطرح می‌کند، سپس به شرح مواد سی‌گانه می‌پردازد. مفاهیمی چون کرامت، آزادی، برابری، برادری، حق زندگی، آزادی اندیشه، حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی افراد و از این قبیل… در مقدمه اشاره شده بود:
