دکتر سیروس محسن وند
ولاديمير پوتين نمونه ى خوبى از يكى از بزرگترين تناقضها در دنياى سياست است. يك انساندوستِ جنايتكار.
شايد هيچ كارى خطرناكتر از وارد شدن به دنياى سياست نيست. هر آدم سياسى، نه تنها خودرا دائماً در معرضتخريب و نابودى قرار ميدهد بلكه ميتواند مستقيم يا غير مستقيم در قتل و نابودى ديگران سهيم شود.
خيلى ها با پرچم انساندوستى به ميدان سياست وارد ميشوند و با برچسب جنايتكار به اوج ميرسند. ولاديمير پوتينيكى از آنهاست. سياستمدارى كه زير پرچم محافظت از انسانها، پيوسته به جنايت پرداخته و حتى مردم مسكو رازير لواى انساندوستى، در تئاتر دوبروسكا، با گاز سمى بكام مرگ فرستاده.
از چچنى كه بگذريم، اوج انساندوستى به روش پوتين را در شهر حلب به عينه شاهد هستيم.
خوشبختانه، سياستمداران نابغه و پراگماتيك، توجيهات خوبى براى جنايتهاى انساندوستانه ى پوتين دارند كه ما راكاملاً متقاعد ميكند كه اتحاد جمهورى اسلامى با ولاديمير پوتين، بهترين راه نجات براى مردم ايران است.
مگر نه اينكه آمريكا در ويتنام جنايت كرده؟ مگر نه اينكه آمريكا در چهارگوشه ى دنيا بارها و بارها جنايت كرده وميكند؟ مگر نه اينكه هيلارى كلينتون در ليبى به داعش اسلحه داد و وقتى كه ليبى نابود شد اسلحه ها را به سوريهفرستاد و آنجا را نيز به خاك و خون كشيد؟ مگر نه اينكه عربستان سعودى به نمايندگى از سوى آمريكا بمب ميريزدروى سر مردم بيگناه يمن؟ مگر آمريكا عراق را نابود نكرد؟
جنايتهاى روسيه در چچنى و سوريه، حتى ده درصدِ جنايتهاى آمريكا نميشود. بنابر اين هيچ ترديدى نيست كه مابايد از روسيه پشتيبانى كنيم و تقصير ما نيست اگر از راه اين استدلالِ درست، به پشتيبانى از جمهورى اسلامىميرسيم.
دنياى سياست بسيار پيچيده است و آدم يكباره چشم باز ميكند و ميبند كه از راه تحليلهاى درست و نبوغ آميز، بهمتحد جنايتكارها تبديل شده.
آيا واقعاً قرار استكه ما با انساندوستى و ايده آليسم به ميدان سياست وارد شويم و در لباس يك جنايتكارِ پراگماتيستاز ميدان سياست خارج شويم؟
نه! فكر نميكنم اين توصيه هاى آقاى حشمت رييسى درست باشد.
