بیش از یکسال از جنبش زیبا و مترقی ز ن، زندگی، آزادی و انقلاب ملی مردم ایران گذشت.
در طول این یکسال و اندی همه ی ما روزهای تلخی از دشمن ی و دودستگی میان مخالفانجمهوری اسلامی را تجربه کردیم. حقیقت ا که جمهوری اسلامی در اجرای سیاست تفرقهبیانداز و حکومت ک ن، بسیار موفق عمل کرد. امروز ما مخالفان جمهوری اسلامی همچنانچاره ای نداریم جز آنکه از آنچه رخ دا د، درس عبرت بگیریم وبرای پایمال نشدن خونشهدای جنب ش، باز به مسیر مبارزه ادامه بدهیم. به خصوص این روزها که جمهوری اسلامیبا ماجراجویی های منطقه ا ی، کشور را به انباری از باروت تبدیل کرده و به لبه پرتگاه جن گمی کشاند .
این تجربه به ما نشان داد که کسانی که ایران را دوست م ی دارند بای د در کنار هم قرار گرفتهو برای چاره ی درد مام وط ن، هم اندیشی کنند. اما ایران دوستی چیست و حقیقتا ایران گراکیست؟ ملی گرای ی و ایران دوستی یعنی اعتقاد و التزام عملی به تمامیت ارضی ایران. ایراندوستی یعنی اعتقاد و التزام عملی و راستین به ضرورت آزادی ،دموکراس ی، سکولاریسم واحترام به باورهای گروه های سیاسی مختل ف و پذیرش حق وجود و فعالیت از سوی آنان.
ملی گرایی یعنی دوست داشتن تمام اقوام ایرانی به مثابه فرزندان نور چشمی مام وطن وپذیرفتن تنوع فرهنگی در ایران که به مثابه رنگین کمانی از رنگهای زیبا بر تارک اینسرزمین نقش بسته است.
ایران گرایی یعنی اعتقاد به لزوم رقابت شفاف سیاسی و نه حذف و تخریب دیگر فعالانسیاسی چون به باور ما، اعتقاد ندارند. ملی گرایی یعنی عدم تفکیک میان زندانیان سیاسیو حمایت از همه ی آنها حتی اگر از حزب و گروه ما نیستند. ایران دوستی یعنی باور و پذیرشمفهوم ملت واحد ایران و زبان شیرین فارسی به عنوان یکی از عناصر بنیادی ن تشکیل دهندهی ملت ایران و در کنار آن احترام به حقوق سایر اقوام در ترویج و آموزش زبان مادری خود.
ملی گرایی یعنی اعتدال و میانه روی. ما ملت ایران زخم افراط گرایی از چپ و راست را برتن خود لمس کرده ایم. این ملت مجروح و عاشق آزاد ی، نیاز به افرادی میانه رو در مشسیاسی با عقلی سلیم و قلبی سرشار از عشق به ایران دارد. فعالان سیاسی با چنین ویژگیهای اخلاقی مورد پذیرش واحترام مردم ایران در دراز مدت خواهند بود.
جمهوری اسلامی با توسل به اسلام و دخالت دین و روحانیت در سیاست، مردم ایران را دینزده کرد. حال تنها راه نجات و بازسازی دوباره هویت ایرانی و امید ملت ایران به داشتن آیندهای روشن و مترق ی، چیزی نیست ج ز ملی گرایی و بازگشت به ریشه های ایرانی و تاریخپرشکوه ایران. نگذاریم با افراطی گری و سواستفاده از این مفاهیم در راستای تمنیاتسیاسی خاص ، به ترویج استبداد و مبتذل دانستن دموکراسی و آزادی خواهی بپردازند.
پیام کوروش بزرگ در منشوری که از او به یادگار مانده است، میانه روی، اعتدال ،احترام بهباورها و عقاید مختلف و حقوق بشر برای همه ی انسان ها بود. اگر نام او را می آوریم ،پیروحقیقی او باشیم.
به ایران فکر کنیم و کنار هم بایستیم که این درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نم ی شود.
