مهدی اصلانی :
سپیده رشنو، نویسنده و ویراستار است. او به دلیل اعتراض به تعفنی اسلامی به‌نام رایحه ربیعی، که در اتوبوس عمومی به او تذکر حفظ حجاب داده بود، دست‌گیر شد.
تواب‌سازان به‌خیال سپیده را کدر کردند. تحت فشار و با چشم‌های ورم‌کرده بر صفحه‌ی جادو ظاهر کردند! او را وادار به خودویرانی‌ی خود کردند که بگو و خلاص! به‌سان همیشه خدعه کردند! و حال اضافه‌کردن این اتهام‌ها به پرونده: اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور از طریق ارتباط با افراد خارج‌نشین. فعالیت تبلیغی علیه کشور.تشویق‌کردن مردم به فساد و فحشا. حال آن‌که سخن به‌فرموده‌ی سپیده زمانی پخش شد که او هنوز محاکمه نشده بود
اعتراف‌گیری و نمایش عمومی‌ی آن در نظام قیمه و قمه چند کارکرد دارد مهم‌ترینش اقتدار ترس است. پیام سرسپرده‌گان لمپن‌صفت جماران و جمکران روشن است:
هرکس از خط قرمز‌های نظام ولایی (اینجا حجاب) عبور کند چنین سرنوشتی نصیب خواهد برد.
تواب‌سازی مهمترین بخش از حیات آمیب‌گونه وهستی‌ی انگلی‌ی نظام زندان اسلامی در کشتن هویت و دگردیسی‌ی انسانی است.
به‌حکم وجدان و اخلاق، باید تمام‌قد پشت سپیده ایستاد!
باید یک‌بار برای همیشه این بازار به کسادی کشاند و تماشای خود ویرانی انسان از سکه انداخت.
جامعه‌ی روان‌پاره‌ی ایرانی چنین فرصتی برایمان فراهم می‌کند؟
