همنشین بهار :
همانطور که پیشتر هم گفته‌ام بحث تاریخ جهان از ماموت تا فیسبوک، که از داستان تکامل و انسان‌های اولیه آغاز شده و تا دوران کنونی ادامه خواهد داشت، در مورد تجربه و حافظه گذشته بشر است. فلسفه تاریخ – کشف قوانین عامی که بر روند رویدادها حاکم است – نیست. با مسامحه، «علم تاریخ» یا بهتر بگویم بیان رویدادها است. من داده‌ها و اطلاعات مربوط به روزگار سپری‌شده را یافته، جمع‌آوری و سازمان داده‌ام و گرچه در وقایع‌نگاری صرف نمانده‌ام اما از تحلیل و تفسیر روابط بین این وقایع و اینکه چگونه و چرا رُخ داده‌اند گذشته‌ام. (از جمله به این خاطر که بدان اشراف کافی ندارم)
در این سلسله مباحث، از تمدن‌های کهن به این سو، به وقایع مهم هر قرن اشاره شده‌است.
در ادامه رویدادهای قرن بیستم، اکنون به سال ۱۹۱۴ و شروع جنگ جهانی اول رسیده‌ایم که با سیلی از وقایع همراه است. «سیل»ی که در این یحث فشرده، باید آنرا در یک انگشتانه بریزیم. توجه داشته باشیم که معنای بسیاری از وقایع تاریخی را جز در جریان دگرگونی‌های تاریخی نمی‌توان فهمید و توضیح داد.
