
سيروس محسن وند :
پس از انقلاب پنجاه و هفت، چپهاى سنتى نزديك به چهار دهه فرصت داشته اند تا برداشتهاى خودرا با علمسياست تطبيق بدهند. البته اين روند نميتوانست بطور جدى آغاز شود مگر پس از سقوط اتحاد جماهير شوروىكه دوازده سال پس از انقلاب پنجاه و هفت رخ داد. آيا چپ سنتى توانسته در اين فرصت به يك نيروى مدرن و واقعگراى سياسى تبديل شود؟
پاسخ من اينستكه چپ سنتى عمدتاً در اينكار ناموفق بوده.
يكى از نشانه هاى بسيار وخيمِ اين پس ماندگى اينستكه بخش عمده ى نيروهاى چپ ايرانى هنوز هم به كراتبه نظرات كسانى چون لنين و استالين و مائو استناد ميكنند. كسانى كه امروزه جزو فسيلهاى ناخوشايند دردنياى سياست محسوب ميشوند.
اگر به يكى از رويدادهاى ملموس كه ميتواند نقش تعيين كننده در آينده ايران داشته باشد نظر بياندازيم، آنگاهبهتر متوجه ميشويم كه چپ سنتى راه درازى براى همپا شدن با سياست مدرن و واقعگرايانه دارد.
بهترين توجيهى كه چپ سنتى براى همكارى نظامى روسيه با جمهورى اسلامى ارائه ميدهد اينستكه پشتيبانىروسها مانع از حمله نظامى به ايران ميشود.
چنين توجيهى نشان از اين دارد كه عواطفِ بى قيد و شرط چپ سنتى به روسيه همچنان پابرجاست و مانع ازديدن واقعيتها توسط آنان ميشود.
چپهاى سنتى حتماً بياد مياورند كه شكست روسيه در جنگ با ژاپن در سال هزارونهصدو پنج، به عنوان يكىاز علل عمده سقوط نهايى نظام تزارى عنوان ميشود. شكست يك نظام در يك جنگ مهم، ميتواند به سقوط آنكمك شايانى بكند. با همين حساب، ميتوانيم نتيجه بگيريم كه شكست جمهورى اسلامى در سوريه، به احتمالزياد ميتواند به سقوط جمهورى اسلامى منجر شود.
از چنين ديدگاهى ميتوانيم هرگونه همكارى نظامى ميان جمهورى اسلامى و روسيه، در ارتباط با جنگ سوريهرا در تعارض با منافع ملى مردم ايران بدانيم.
به همين دليل، اگر چپ سنتى بخواهد يك گام بزرگ بردارد و خودرا از عاطفه ى بى قيد و شرط نسبت بهروسيه خلاص كند و به دنياى سياست مدرن و رآليستى قدم بگذارد و فقط و فقط به منافع ملى بيانديشد، اكنونفرصت خوبى بدست آورده كه اين گام را با محكوم كردنِ بى قيد و شرط استفاده روسها از پايگاه شاهرخىبردارد.
ما نبايد از كمك روسيه به رژيم ارتجاعى جمهورى اسلامى براى ادامه يك جنگ ارتجاعى و ضد بشرى درسوريه پشتيبانى كنيم.
ما تنها در صورتى ميتوانيم ناچار به پشتيبانى از همكارى ميان جمهورى اسلامى و روسيه بشويم كه نابخردىهاى جمهورى اسلامى، مرزهاى كشور ايران را بطور مستقيم به مخاطره انداخته باشد.






