اُلُن فراشون ( لوموند) :
ترجمه ی علی شبان
حاشیه‌ای بر متن :
«جمهوری اسلامی ایران متحد قویی است که پوتین و رئیس جمهور چین از نزدیک در پرورش آن کوشا هستند.برای رژیم ایران که با میل و رغبت زنان را به شهادت می‌رساند و حماس را مسلح می کند، هیچ وضعیت منحوسی در آن دیده نمی‌شود : با حمایت مسکو و پکن، عضویت ایران در بریکس* BRICS ، گروه اقتصاد های نوظهور جنوب، با استقبال روبرو شد و در ۲ و ۳ نوامبر امسال به ریاست سالانه شورای حقوق بشر سازمان ملل ( برای بی‌اعتبار کردن سازمان ملل)انتخاب گردید.تهران برای جنگ پوتین در اوکراین به روسیه تسلیحات و به چین هیدروکربن را به بهاء کم می فروشد.» اَلن فراشون – لوموند
پیش از اینکه تازه ترین مقاله اُلن فراشون سردبیر امور بین‌الملل ِ روزنامه لوموند، درباره جنگ اسرائیل – حماس را بخوانیم، نگاهی می‌اندازیم به مقاله دیگری که دو روزنامه‌نگار لوموند – سورن سیلو و کریستف آیاد- در شماره ۳ نوامبر ۲۰۲۳منتشر کرده اند. ناگفته پیداست که مقاله این دو روزنامه‌نگار، نمونه ای از یک واقعیت تلخ را که اسلام سیاسی در منطقه کارگردانی می کند، نشان می دهد.
در مقاله ی این دو روزنامه‌نگار میخوانیم که یاسمین زِنیدی ۴۳ ساله که در سال ۲۰۱۹ به دلیل «تامین مالی یک مؤسسه تروریستی» و «ایجاد یک انجمن به منظور عملیات جنایتکارانه تروریستی»، در چهار چوب فعالیت‌های خیریه، به صورت غیابی در دادگاه های فرانسه محاکمه و محکوم شده بود.دو فرزند از سه فرزندش در بمباران های اخیر اسرائیل در غزه جان باختند.پس از آنکه این خبر توسط وزارت خارجه فرانسه اعلام شد، لوموند تائید کرد که مادر این دو جوان، همان یاسمین زِنیدی است که پلیس فرانسه از سال‌ها پیش برای دستگیری او تلاش میکند.
دو فرزند او، ۷ و ۱۰ ساله، پسری بنام اَبیدا و دختری بنام جانا می‌باشند که در غزه کشته میشوند.سومین فرزند او، چون مادرش، یاسمین زِنیدی که از سال ۲۰۱۶ در غزه زندپگی می‌کنند، زخمی شده اند. یاسمین پس از محکومیت غیابی خود، در ۸ فوریه ۲۰۱۹، تحت یک حکم بازداشت بین‌المللی قراردارد.شعبه شانزدهم دادگاه کیفری پاریس، به دلیل حمایت مالی از گروه‌های جنگجوی غزه مانند جهاد اسلامی و حماس، از طریق توزیع کمک‌های جمع‌آوری شده توسط « ارتباط های جنایتکارانه تروریستی» و «تامین مالی یک شرکت تروریستی» او را به شش سال زندان محکوم کرد.موسسه خیریه‌ای که او در فرانسه ریاست آن را بر عهده داشت، «مروارید امید» نامیده میشد.
این انجمن طی اظهاریه خود به ریاست اداره پلیس پاریس در ۱۰ ژانویه ۲۰۱۲، ماموریت خود را کمک به مردم فلسطین و سوریه از طریق اقداماتی در جهت ترویج « آموزش»، « بهداشت»، «فرهنگ و مدنیت» و «دموکراسی» اعلام کرد.اما سرویس های اطلاعاتی فرانسه با تردید به این ساختار نگریستند و به سوء‌استفاده کاروان های بشر دوستانه برای تأمین گروهای جنگجو در سوریه و غزه مشکوک بودند. «مروارید امید» به ویژه در تماس نزدیک با گروه صفور الشام» (شاهین های شام)، فعال در شمال سوریه همکاری داشت : وابسته به ارتش آزاد سوریه که شامل مبارزان با گرایش های جهادی مانند شیخ بسام ایاشی بود که پسرش در سال ۲۰۱۳ در حین جنگ در منطقه ادلب کشته شد. این مورد از حمایت مالی از تروریسم که در آن زمان توسط لوموند فاش شد، اولین مورد از نوع خود بشمار می آمد.
گذشته از همه ی آنچه را که گفته شد، یاسمین زنیدی در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۴، که ۳۴ ساله بود، از احضاریه پلیس و کنترل قضایی خود در فرانسه سر باز زد که اینبار، برای بررسی از حضانت دخترش از سوی مرجع قضایی فرانسه صورت میگرفت. و پس از آن، بدون گذر نامه از طریق ایتالیا به مصر سفر کردو به همسرش پیوست. یاسمین در یکی از تونل های بنا شده توسط حماس برای حمل مواد مخدر و اسلحه، با او آشنا شده بود. یاسمین زنیدی در آن زمان در گفت و گویی با وبلاگ «جهادُلوژی» که میزبانی آنرا روزنامه لیبراسیون (چاپ پاریس) بعهده داشت، شوهرش را « عضو فعال مقاومت» معرفی کرد، بی آنکه از تعلق او به حماس حرفی بمیان آورد.ع.ش
***
و اینک مقاله اُلن فراشون، روزنامه‌نگار سرشناس فرانسوی را می خوانیم که این بار نیز با نگاه موشکافانه جنگ‌های جاری و نقش «جامعه بین‌المللی» را به چالش می کشد. این مقاله در لوموند ۱۰نوامبر ۲۰۲۳ منتشر شده است** :
جنگ روسیه-اوکراین و یا اسرائیل-حماس چون آئینه ای صحنه‌های تکه‌تکه شده، دو پاره، و متضاد را در سیاست بین المللی به خوبی به ما نشان می دهند. آنچه که میتوان گفت : آنها در حال حاضر تا حد زیادی ناتوان و وامانده هستند.چه در مناقشه روسیه و اوکراین و چه بین اسرائیل و جنبش فلسطینی حماس، این وجه تسمیه به خوبی نمایان است.تاکنون از سوی «جامعه بین المللی»نه حمایت و نه تحمیل یک راه حل در این جنگ‌ها،دیده نشده است.
کشتار ۷ اکتبر در جنوب اسرائیل می بایستی به اتفاق آراء، از جنوب تا شمال، از شرق تا غرب از سوی دولت ها محکوم می شد.ما میتوانستیم انتظار داشته باشیم که یک جبهه متحد از کشور هایی که همگی بهترین روابط را با دولت یهود دارند، تشکیل شود.ولی آنچه که دیده شد، تنها به مقایسه ی این رویداد و ضربه روحی قابل مقایسه آن با آسیب‌پذیری ناشی از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱در ایالت متحده آمریکا بود. و فراتر از این گفتمان، چیزی از سوی کشورهای دوست اسرائیل شنیده نشد. و در جا های دیگر- آسیا،آفریقا،آمریکای لاتین، تفسیرهای متفاوت بگوش میرسید. و در فضای نسبی گرایی مطلق، ۷ اکتبر به یک رویداد تروریستی تنزل یافت که خاورمیانه به آن عادت کرده است : همانطور که میدانیم «تروریست ها »از چشم یک گروه، می توانند قهرمانان برای گروه مقابل بشمار آیند. و سپس پاسخ اسرائیل، که همراه قحطی آب، قطع برق، سوخت و بمباران های وحشیانه و هزاران قربانی ، ویژگی رویداد های۷ اکتبر را پنهان کرد و یا حداقل کم اهمیت جلوه داد. اما حتی پیش از مداخله اسرائیل، چین شی جین پینگ و روسیه ی ولادیمیر پوتین به صراحت حمله حماس را محکوم نکردند.این دو کشور روابط بسیار خوبی با دولت یهود و همچنین با کل جهان عرب و ایران دارند.
« سطح نابرابر نفرت»
چینی‌ها و روس ها دست ِ باز تری برای اعمال میانجیگری داشتند و البته آنچه که مسلم است انتخابشان نیز بروشنی معلوم بود : همبستگی با فلسطینی ها و انتقاد از اسرائیلی ها و در نهایت محکوم کردن سیاست ایالات متحده آمریکا در منطقه. آنچه که مسلم است، پیدا کردن یک نقطه شروع در داشتن توافق بر سر این مسأله کار آسانی بنظر نمی رسد. و تنها چیزی که در شورای امنیت سازمان ملل تهدید برانگیز است، حق وتوی این و یا آن عضو است که سازمان ملل را به فلج کامل دچار می کند. چرا؟
با امضاء ی اعلامیه «دوستی بی حد و حصر» بین چینی‌ها و روس ها در ۴ فوریه ۲۰۲۲در پکن؛ و درست چند هفته پیش از حمله روسیه به کیف، چین و روسیه یک هدف سیاسی-ایدئولوژی مشترک دارند : محکوم کردن هژمونی آمریکا (یا غرب) در سیستم بین‌المللی که از سال ۱۹۴۵ به ارث رسیده است. و هدف،جاه طلبی ی تضعیف و تأثیر گذاری بر سیستم جاری در جهتی مطلوب تربرای منافع مسکو و پکن است.
واشنگتن در حالت تدافعی است.ایالات متحده به دلیل پایبندی بی قید و شرط به جنگ به رهبری بنیامین نتانیاهو در غزه، بطور فزاینده ای منزوی می شود.رهبران اروپایی خواستار توقف بشر دوستانه در جنگ هستند؛ راهی برای متمایز کردن خود از واشنگتن برگزیده اند.در آفریقا،آسیا و آمریکای لاتین، مانند بسیاری از افکار عمومی ابراز شده در غرب، همبستگی بیشتری پس از یک ماه بمباران غزه، کفه ترازو را به نفع پشتیبانی از فلسطینیان سنگین‌تر کرده است .یک کارشناس منطقه خلیج فارس به مه ما می‌گوید که «در جهان عرب، حتی در میان مستقل ترین اذهان، به سطح به نظیری از نفرت علیه اسرائیل می رسیم».چین و روسیه که قهرمانان نظم جهانی ضد آمریکایی هستند، از این امر سود می برند. هدف این است که بخش مهمی از این گروه – غیررسمی و مبهم – را که در آفریقای جنوبی، آسیا و آمریکای لاتین هستند، علیه ایالات متحده آمریکا متحد کنند. روس ها و چینی‌ها روی این پروژه کار می کنند.نیویورک تایمز در ۳ نوامبر ۲۰۲۳خاطر نشان میکند که مسکو، تهران و تا حدی پکن، از طریق رسانه‌های رسمی و سایت‌های آنلاین «موجی از تبلیغات به نفع حماس و علیه ایالات متحده» را پخش کرده‌اند که صد ها میلیون در جهان آنها را دنبال می کنند.
جمهوری اسلامی ایران متحد قویی است که پوتین و رئیس جمهور چین از نزدیک در پرورش آن کوشا هستند.برای رژیم ایران که با میل و رغبت زنان را به شهادت می‌رساند و حماس را مسلح می کند، هیچ وضعیت نابخردی در آن دیده نمی‌شود : با حمایت مسکو و پکن، ایران به عضویت بریکس BRICS ، گروه اقتصاد های نوظهور جنوب، با استقبال روبرو شد و در ۲ و ۳ نوامبر امسال به ریاست سالانه شورای حقوق بشر سازمان ملل ( برای بی‌اعتبار کردن سازمان ملل)انتخاب شد.تهران برای جنگ پوتین در اوکراین به روسیه تسلیحات و به چین هیدروکربن را به بهاء کم می فروشد.
محدودیت‌هایی در منطق بُلوک های گوناگون وجود دارد
جو بایدن سعی کرده است اسرائیل را در حملاتش به غزه آرام تر کند. اما در عمل نتیجه‌ای را که می‌خواست بدست نیاورده است : بطور مشخص قدرت ِ قدرتمندان بزرگ دیگر آنگونه که فکر می‌کردیم عمل نمی‌کند و اسرائیل استقلال عمل خود را در برابر حامی آمریکایی اش حفظ کرده است. مسکو و پکن توانسته اند در بخشی از کشورهای آفریقایی، جهان عرب،هند و نیز برزیل؛ ایالات متحده و و غرب را به انزوا کشانند.با این حال، سخن از «جبهه» چین- روسیه و نفوذشان در کشورهای نوظهوردر صحنه بین‌المللی، خواه در جنگ روسیه-اوکراین و یا اسرائیل-حماس، خطای بزرگی است.هند، عضو پایه گذار بریکس BRICS از اسرائیل دفاع میکند و از سوی دیگرمدافع عدم گسترش زبان چینی در آسیا است. در ترکیه اردوغان بهیجوجه نمی‌خواهد خروج از پیمان OTAN را بشنود ولی از حماس در غزه پشتیبانی می کند.قطر ، یکی از بزرگترین پایگاه های آمریکایی در خاورمیانه، تأمین مالی اسلام گرایان فلسطینی را بعهده دلرد.منطق جبهه ها (بلوک ها) حد و مرزی دارد : اگر آنها بهر نحوی شده می‌خواهند ایالات متحده را تضعیف کنند، چینی ها و روس ها نمی‌خواهند که درگیری‌ها در غزه به جنگی تمام‌عیار ِ منطقه ای تبدیل شود.
* گروهی از شش کشور که جمهوری اسلامی به تازگی به آن پیوسته است و می‌خواهند در صحنه بین‌المللی و بویژه از نظر اقتصادی با آمریکا و اتحادیه اروپا مقابله کنند.
