احمد حیدریان :

«یازده سازمان‌ «دمکراسی‌خواه» ایرانی با ارسال نامه‌ای به رهبران اعضای اروپایی برجام، از آن‌ها خواستند که به‌جای مذاکرات هسته‌ای، با حمایت حداکثری از ملت ایران برای پایان دادن به نظام جمهوری اسلامی و جایگزینی آن با یک نظام دموکراتیک سکولار کمک کنند.»[1]

با خودم فکر می کنم کسانی که صلاحیت و کفایت برانگیختن مردم و هدایت آنها برای براندازی یک نظام سیاسی را ندارند و برای این کار دست به سمت بیگانگان دراز می کنند چطور می توانند با فرض موفقیت در این کار کشورشان را اداره کنند؟

«در نامه‌ این سازمان‌ها و احزاب به رهبران بریتانیا، فرانسه و آلمان که روز دوشنبه دوم اسفند منتشر شد، از سیاست غرب و به‌ویژه اروپا در قبال جمهوری اسلامی انتقاد شده و این سیاست، «باج‌دهی و مماشات با هدف نرمال‌سازی و تغییر رفتار این رژیم ذاتا غیر نرمال» عنوان شده‌ است.»[2]

با خودشان چه فکر می کنند؟ سران کشورهای قدرتمند دنیا در برابر ایران چه باید بکنند؟ اگر توانایی نابودی رژیم دینی در ایران را ندارند پس نگارش این نامه چه معنایی دارد؟ اگر منافع آنان در گرو وجود جمهوری اسلامی باشد باز هم نگارش نامه و درخواست یاری برای براندازی چه توجیهی می تواند داشته باشد؟

علاوه بر آن،سران این کشورها عاشق چشم و ابروی ما هستند؟ حمایت حداکثری برای سرنگونی در ازای چه؟ فرض کنید این اتفاق مبارک بیفتند، آیا آنها را نمک گیر سفره ایرانی ها نمی کنیم؟ بعدش قرار است چه امتیازاتی از ما بخواهند؟ قرار است چه نقشی به آنها بدهیم؟

در این نامه آمده که «سیاست غرب طی چند دهه گذشته «کاملا شکست‌خورده و نه تنها تغییری در رفتارهای شرورانه جمهوری اسلامی به‌وجود نیاورده است، که موجب شده این رژیم با باج‌گیری بیشتر، بر فعالیت‌های تروریستی و شرارت‌ها و جاه‌طلبی‌های هسته‌ای و نظامی‌اش بیفزاید؛ در صحنه جهانی جسورتر و گستاخ‌تر و در سرکوب ملت ایران، جنایتکارتر شود».[3]

خب اگر این سیاست شکست خورده سران کشورهای اروپایی مشخصاً چه باید بکنند تا «حمایت حداکثری از ملت ایران» توصیف شود؟

برجام در تغییر رفتار ایران و نرمال سازی آن ناموفق بوده پس منظور از حمایت حداکثری چیست؟ تحریم؟ سخت ترین تحریم ها اِعمال شد. پیشتر نیز ، ۹ سازمان مدنی فعال در حوزه حقوق بشر‌ با صدور بیانیه‌ای تاکید کرده بودند که تحریم‌های حقوق‌بشری مرتبط با مقام‌های جمهوری اسلامی، به ویژه ابراهیم رئیسی، نباید لغو شود.[1]

فشار سیاسی؟ طاقت فرسا ترین فشارهای سیاسی از سمت همه دنیا بر این حکومت وارد شد. چقدر منجر به تغییر رفتار حکومت شد؟

شاید منظورتان حمله نظامی است؟ وقتی تحریم و فشار حداکثری جواب نمی دهد جز حمله نظامی چه گزینه ای روی میز می آید؟ منظورتان از حمایت حداکثری را معین کنید.

بگذارید روشن تان کنم. حمایت حداکثری پوششی است برای ضعف و ناکارآمدی عده ای که فاقد دو ویژگی هستند: نه مستقل هستند و نه فاقد حمایت حداکثری مردمی. از فقدان این دو خصیصه است که مردم پشت سرشان نمی ایستند.

اپوزیسیون مستقل دستش به سمت بیگانه دراز نمی شود و مردم پشتیبانش هستند. از این روست که مشخصاً کسانی را نمی شناسم که این دو ویژگی را در خود جمع کرده باشند. ممکن است مستقل باشد ولی مردمی نه.

از این رو فقط امیدم به مردم است. تنها آنان هستند که توانایی تغییر وضع موجود را دارند.

پنج شنبه – ۵ اسفند ۱۴۰۰

[1] رادیو فردا / ۲۹/بهمن/۱۴۰۰

[1] رادیو فردا/ ۰۲/اسفند/۱۴۰۰

[2] همان

[3] همان