این مقاله کوتاه در باره ایران را یکی از دوستان ، نمک شناس، از منبع فرانسوی ترجمه کرده
این مقاله توسط سِلین پینا (Céline Pina) روزنامه‌نگار، تحلیل‌گر، کنشگر سیاسی فرانسوی و عضو شورای منطقه‌ای پاریس و حومه (Ile de France) نوشته شده و در تاریخ 1 فوریه 2023 در مجله کوزور (Causeur) منتشر و روی سایت اینترنتی آن قرار گرفته است.
En Iran, le «World Hijab day», c’est tous les jours! – Causeur
او این مقاله را به مناسبت “روز جهانی حجاب” نوشته و برگزاری چنین روزی را به شدت مورد انتقاد قرار داده است. او حجاب اسلامی را نوعی تبعیض جنسیتی می‌داند و تفاوتی میان آن و تبعیض نژادی نمی‌بیند. مترجم نمک شناس
درست در زمانی که جمهوری اسلامی ایران زنانی که جرات می‌کنند حجاب از سر بردارند و خواستار آزادی انتخاب پوشش هستند را به قتل می‌رساند، جشن گرفتن برای چنین روزی منتهای وقاحت است! البته این امرابدا موجب نگرانی مبتکران این جشن نمی‌شود (جشنی که چگونگی پیدایش آن چندان مشخص نیست). در واقع، سناریوی این حرکت تبلیغاتی که هدف آن، برجسته کردن یکی از نمادهای اسلام سیاسی است، همان اندازه که مظلوم‌نمایانه است نامعتبر نیز هست. این ایده ظاهرا ابتکار یک شهروند بنگلادشی-آمریکایی بنام نظمه خان (Nazma Khan) است، خانمی ساده و محجب که قربانی تعصب هموطنان آمریکایی‌اش قرار گرفته است. این خانم، در عین اینکه ظاهرا تنها و بی‌کَس است از منابع و شبکه قابل ملاحظه‌ای برخوردار است، به نحوی که چهره‌های شاخص اخوان‌المسلمین و در صف نخست آنها، رجب طیب اردوغان از او پشتیبانی می‌کنند و « ابتکارش » را مورد تشویق قرار می‌دهند و او موفق می‌شود آن را در بسیاری از محافل قدرت و در نهادهای آموزشی نخبگان اروپایی و آمریکایی ترویج کند.
حجاب لباس نیست
باید تاکید کرد که تبلیغاتی که همراه با روز جهانی حجاب به راه می‌افتد کاملا با استراتژی اخوان‌المسلمین خوانایی دارد. حجاب اسلامی نوعی ساده‌پوشی معرفی می‌شود که زیر سوال بردن آن، نشانه عدم بُردباری و تحمل و به نوعی، زیر پا گذاشتنِ آزادی زنان است. درست مثل اینست که زنجیرهایی که به دست و پای برده‌ها بسته می‌شد اشیائی زینتی تلقی شوند! در حقیقت، حجاب اسلامی لباس نیست، یک علامت مذهبی است. مهم نیست که دلایل یا گفتار زنی که حجاب را رعایت می‌کند چیست. مهم نیست که آیا حجاب با خشونت به او تحمیل شده است یا از فشار سنت و از خود بیگانگی. مهم نیست که آیا از مبارزه‌جویی و نفرت از غرب ناشی شده است یا نه. در همه حال معنای آن روشن و پیامی که با خود حمل می‌کند فارغ از هرگونه ابهامی است: زن ناپاک است، بدن او تحریک‌آمیز است، هرگز او نمی‌تواند برابر با مرد در نظر گرفته شود.
حجاب یعنی نفی برابری بین انسان‌ها به دلیل تفاوت جنیست. تبعیض نژادی یعنی نفی برابری انسان‌ها را به دلیل تفاوت در رنگ پوست. تبعیض جنسی همانقدر قابل احترام است که تبعیض نژادی. آنچه در پس این خشونت علیه زنان نهفته است، نپذیرفتن کرامت انسانی برای همه انسان‌هاست. حجاب اسلامی تبعیضی است معادل با تبعیض نژادی. تلاش برای تشویق زنان غربی به دفاع از حجاب بنام ارزش‌هایی که خودِ حجاب نمودی از زیر پا گذاشتن آنست هم وقیحانه و هم مزورانه است.
در فرانسه در میان نخستین کسانی که به دام افتادند می‌توان از دانشجویانِ دخترِ دانشکده علوم سیاسی پاریس نام برد. آنها در سال 2016 اقدام به برگزاری روز بین‌المللی حجاب کردند که رسوایی بزرگی به بار آورد. عدم شجاعتی که هیئت رئیسه دانشکده از خود نشان داد منجر شد به اینکه تبعیض جنسیِ مبتنی بر دین، در قلب دانشکده‌ای که قرار است نخبه‌های سیاسی کشور را تربیت کند برای خود به طور کامل جا باز کرد.
یک روز تاسف‌برانگیز
تاریخ تعیین شده برای روز بین‌المللی حجاب یعنی روز اول فوریه، برای اخوان‌المسلمین روز مهمی به شمار می‌رود، روزی که نخستین تئوکراسی در جهان بر کرسی قدرت نشست. اول فوریه مصادف است با تاریخ بازگشت آیت‌الله خمینی به ایران، روز انقلاب اسلامی، روزی نمادین که به هیچ روی به طور تصادفی انتخاب نشده است. باید دانست که رهبران انقلاب اسلامی ایران نقاط مشترک بسیاری با اخوان‌المسلمین دارند. آنها از یک ایدئولوژی پیروی می‌کنند و پیوندهای تاریخی و سیاسی محکمی با یکدیگر دارند. این پیوندها بسیار دیرینه‌تر از سال 1979 و برآمدن انقلاب اسلامی است. نواب صفوی، موسس جمعیت فدائیان اسلام که نخستین گروه تروریستی اسلامی در ایران محسوب می‌شود، در سال‌های پایانی دهه 1940 تلاش زیادی برای نزدیک کردن اسلامیست‌های شیعه به اخوان‌المسلمین به عمل آورد. تلاش او در نهایت به ادغام فدائیان اسلام و اخوان‌المسلمین مصر تحت رهبری دوست بزرگش سیدِ قطب منجر شد. از این طریق است که ایده‌های اخوان‌المسلمین در مبانی فکری جمهوری اسلامی ایران بازتاب پیدا کرد.
ابعاد ریاکارانه این روز بین‌المللی را می‌توان با مقایسه دو مورد به خوبی دریافت: حجاب در رژیم تئوکراتیک اسلامی ایران اجباری است، زیرا ابزاری است برای به ذلت کشیدن و تحقیر زنان. این را خشونتی که زنان ایران تنها به دلیل خواستن آزادی و برابری متحمل می‌شوند به ما ثابت می‌کند. و در حالی که زنان ایران به دست دژخیمان اسلامی کشته می‌شوند، مورد شکنجه قرار می‌گیرند و به آنها تجاوز می‌شود، اسلامیست‌های دیگری در اروپا با سخنان اشک‌آور و مظلوم‌نمایانه و با القاء إحساس گناه، زنان اروپا را به حجاب فرا می‌خوانند. از همه بدتر اینکه این سخنان موثر واقع می‌شوند: این روز جهانی که تحقیر زنان را به یک فضیلت مبدل می‌کند در سال 2017 از سوی دولت ایالتی نیویورک و در همان سال در مجلس عوام بریتانیا به رسمیت شناخته شد، سپس در سال 2021 مجلس نمایندگان فیلیپین آن را نهادینه کرد!
