بهرام رحمانی :
میرحسین موسوی، نخست وزیر مورد تایید صد در صد امام خمینی، در پیامی از حصر، افزایش قیمت بنزین را اقدامی غیرمعقول و کاسبکارانه و نحوه برخورد با مردم معترض را شبیه کشتار میدان ژاله در شهریور ۵۷ دانست و نسبت به عواقب آن هشدار داد.
از میرحسین موسوی، باید پرسید چگونه شما واقعه میدان ژاله را به یاد دارید اما کشتارهای هولناکی که در دهه نخست حکومت اسلامی که شما نخست وزیر آن بودید را فراموش کرده اید؟!
سال گذشته، سازمان عفو بین الملل گزارشی منتشر کرده به مناسبت ۳۰ سالگی آن چه که در ایران به «اعدام های تابستان ۶۷» معروف شده است. در این گزارش به اسامی برخی از مقامات این کشور اشاره و عنوان شده میرحسین موسوی، نخست وزیر وقت، حسن ابراهیم حبیبی، وزیر وقت دادگستری و علی اکبر ولایتی، وزیر امور خارجه وقت از این اعدام ها با خبر بوده اند.
براساس این گزارش سازمان عفو بین الملل، از اوت تا دسامبر ۱۹۸۸، شانزده نامه اقدام فوری درباره اعدام های تابستان ۶۷ برای ایران ارسال کرد. به گفته این سازمان حقوق بشری، دولت وقت ایران به هیچ یک از نامه ها که خواهان اقدام فوری برای رسیدگی به این موضوع بوده، پاسخ نداده است.
«اعدام های تابستان ۱۳۶۷» با فتوای آیت الله خمینی، بنیان گذار حکومت جهل و جنایت و ترور و تبه کار اسلامی ایران، آغاز شد و تابستان، پاییز و زمستان آن سال در سراسر زندان‌های ایران اجرا شد.
آیت الله خمینی در فتوای معروف خود، که در آن حکم به اعدام زندانیان سر موضع داده است، می گوید: «کسانی که در زندان های سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری می کنند، محکوم به اعدام می باشند. تشخیص در تهران با آقایان نیری (حاکم شرع)، اشراقی (دادستان تهران) و نماینده وزارت اطلاعات است.»
میرحسین موسوی، نخست وزیر وقت، که پس از اعتراض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸ در حصر خانگی است، در انتخابات آن سال پس از نزدیک به دو دهه سکوت در واکنش به اعدام های تابستان ۶۷ گفته است: «بنده به هیچ وجه نه نقشی داشتم نه اطلاعی.»
موسوی در فایل صوتی که از او در سال ۱۳۸۹ منتشر شد نیز عنوان کرده که: «زمانی که این اتفاق افتاد، چند روز گذشته بود که در جلسه سران، آقای خامنه‌ای اطلاع دادند.»
در بخش دیگری از سخنان موسوی می گوید: «آن وقت موظف بودم از کلیت نظام به عنوان نخست وزیر دفاع کنم.»
