در این دوالیته سازیها و دو قطب گرایی ها بسیاری از ما در جستجوی بدیل سیاسی سخن از راه سوم میکنیم . اما در تفسیر و وزن گرایش این راه سوم به راست یا به چپ و یا به خود است که اختلافات سیاسی در چگونگی تصویرسازیهایمان  آغاز میشوند . جدا از نحوه تفسیر که میتواند شامل انواعی از پوپولیسم، فرصت طلبی و بندبازی سیاسی را نیز شامل گردد ما شاهد توان جذب و بازیگرانه قدرت های دو سر قطب این ثنویت بوده و میبینیم چگونه قادرند با پروپاگاندا و ابزار های عدیده خود عامل بی هویتی استقلال قطب‌های مستقل از خود شوند . در هر هنگامه یک رویداد دستهای دراز پروپاگاندا آغاز به توجیه مشروعیت خود و عدم مشروعیت طرف مقابل نموده و راه رشد و سازماندهی قطب‌های دیگر سیاست را در میانه خود مسدود نموده و سعی در تصرف آن میدان نیز دارند .  مانند همین جنگ و وسعت پروپاگاندای آن که عملا قادر شد جامعه کنشگری  را به دو شقه در برابر هم بنشاند . دو قطبی که هر گز بدون وجود دشمن پیش روی قادر به حفظ جمع اضداد درون خود نمی‌گردند . و جریان سومی که سرگردان در این میانه همان اندک استقلال داشته خود را خودآگاه یا ناخودآگاه از دست می‌دهد ومرعوب فرایندی مدیریت شده در جنگ پروپاگاندای دو قطب میگردد.