تلویزیون میهن

عبدالستار دوشوکی :

قرار بود دو هزار نفر از بزرگمردان بلوچستان اعم از علما, سردارها, خوانین, سران طوایف و عشایر, معتمدین, اساتید دانشگاه, ریش سفیدان و مردان با ریشه و ریش به دیدار خامنه ای بروند. اما اینگونه نشد و در نهایت صفر سالاری که بیشتر به سبیل هایش معروف است تا “ریش سفیدی” علمدار معرکه شد و بعنوان بزرگمرد بلوچ سرسبد رسانه های رژیم شد که معلوم نشد آیا او را با عناوینی نظیر “مرد سبیلوی بلوچستان” تحقیر کرده اند و یا با القابی نظیر “بزرگمرد بلوچ” تحسین, که علیرغم تحریم گسترده و تاریخی دیدار با خامنه ای توسط همه اقشار بلوچستان, خطر کرد و به دیدار “رهبر” رفت. صد البته این بینوا که با همسر و ٨ فرزندش در یک اتاق زندگی می کند, به جز یک سبیل بزرگ از “بزرگی” های دیگر محروم است.

دو روز پیش مطلب کوتاهی را بهمراه ویدئویی کوتاه تر به چند صفحه فضای مجازی فرستادم. در برخی از آنها مثل اینستاگرام “رسانک نیوز” (لینک ١)که اخبار بلوچستان را منتشر می کند بیش از شصت هزار بیننده داشت. اما آنچه مایه بهت و حیرت شد, حملات و توهین های تندی بود که صدها کاربر بلوچ علیه صفر سالاری در زیر مطلب بنده نوشته بودند. علیرغم اینکه در آن مطلب تاکید کرده بودم صفر سالاری یک قربانی و آلت دست است و باید رژیم جنایتکار و استثمارگر را محکوم کرد که در بلوچستان پایگاهی ندارد و از فقر استفاده ابزاری می کند. زیرا جمهوری اسلامی هرگز امکانات آموزشی برای “صفر” و امثال او فراهم نکرد و آنها را در فقر نگه داشت تا بعدها از او بعنوان یک بی سواد عامی و عضو بسیج عشایری سوء استفاده ابزاری کند و در مراسم تبلیغاتی او را بر روی شانه هایشان بگذارند. سوءاستفاده از یک “عامی بیسواد” (که حتی فارسی ابتدایی هم نمی تواند صحبت کند) و ناچار است برای سیر کردن شکم خانواده ده نفره خود با شتر و موتور در دشت و صحرا نگهبانی بدهد، و همزمان عضو بسیج عشایری سپاه هم باشد, نه تنها اوج رذالت رژیم جمهوری اسلامی ایران بلکه نماد استثمار و ظلم و ستم آن در بلوچستان است که با شیادی و شارلاتانی وی را “بزرگمرد بلوچ” معرفی کند.

صفر در صحرای برهوتی در منطقه زرآباد (حدود ١۷٠ کیلومتری غرب چابهار و ٢٠٠٠ کیلومتر فاصله با تهران) زندگی می کند. وی که سواد خواندن و نوشتن (و حتی فارسی حرف زدن) ندارد, ناچار است برای سیر کردن (سیر کردن که چه عرض کنم!) شکم همسر و هشت کودک خود دو شیفت بعنوان نگهبان و حتی ساربان کار کند و علاوه بر پُرپُشت نگه داشتن سبیل های خود, باید با مداحی سبیل های مقامات حکومتی را هم چرب کند تا از کار بیکار نشود. علاوه بر سبیل بلند, بیسوادی و سادگی صفر باعث شد که او هدف اصلی تبلیغات کاذب رژیم و همچنین خشم جوانان بلوچ قرار بگیرد. یا وگرنه در بین آن صد نفر بلوچ حاضر در حسینیه, بودند چند تن به اصطلاح مولوی و روسای پایگاه های بسیج عشایری که می دانستند در این دوران خونریز و خشم بلوچ از جمعه خونین زاهدان, می بایست همانند دزدان با ماسک و لنُگ چهرهای خود را پوشانده و در میان صفوف خود را پنهان کنند و سپس سریع خارج شوند. آنها نه حاضر شدند با رسانه ای مصاحبه کنند و نه لب به مداحی آشکار گشودند. لذا برای رژیم ورشکسته ای که در بلوچستان کفگیر آن به ته دیگ خورده است صفر سالاری می شود نماد “بزرگمرد بلوچ” که رژیم وازده و مفلس می تواند فقط بر روی او حساب کند.