همنشین بهار :
پوران بازرگان، اولین زن چریک
پوران بازرگان (۱۱ ارديبهشت ۱۳۱۶ در مشهد / ۱۵ اسفند ۸۵ در پاریس) اولین زنی بود که در دهه چهل به مبارزه قهرآمیز با حکومت، پیوست. (سال ۱۳۴۸). وی در همان سال با محمد حنیف نژاد ازدواج کرد. پوران بازرگان متعلق به نسلی از زنان پیشتاز بود که علیرغم محدویتهای خانوادگی و اجتماعی، از چالش علیه سنتها و پیشداوریها نهراسیدند. علیه قید و بندها شجاعانه ایستادند و زندگی و مبارزه‌شان در عرصه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، آن هم در جامعه و در زمانه مردسالار، الگویی برای دیگران بود. خودش می‌گفت « دو چیز همیشه مرا آزار می‌داد. یکی این که از بچگی هر وقت می‌خواستیم در کوچه و باغ بازی کنم، مرا از بسیاری کارها منع می‌کردند؛ نباید بالای درخت می‌رفتم چون دختر بودم، نباید از جوی می‌پریدم، چون دختر بودم، نباید شنا می‌کردم چون کار پسرها بود…دوم مسئله ادامه تحصیلم بود…»
بعد از سال ۵۷، مرتجعین به وى که پیش از انقلاب مديريت دبيرستان رفاه را بعهده داشت و كمك‌هاى پشت جبهه برای مبارزین را تامین می‌کرد، سخت گرفتند و او حتی نتوانست به شغل قبلی خود و یا آموزگاری در مدارس برگردد. در پیامد بگیر و ببندهای سال پُر ابتلاء ۶۰، پوران بازرگان هم مثل خیلی‌های دیگر به ناگزیر از ایران رفت. وی و تراب حقشناس (که اواخر پاییز سال ۵۳ با هم ازدواج کرده بودند)، فروردین سال ۱۳۶۱ از طريق مرز كوهستانى خود را به تركيه رساندند و بعد از یکماه، سرانجام به پاريس رفتند و بعدها نشریه «انديشه و پيكار» را منتشر کردند. (پاییز ۱۳۶۶). خانواده پوران نیز از قربانیان
