بهرام رحمانی :
در ایران پول فراون است. به وفور هم هست. اما نه برای خدمات عمومی، آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، دستمزد متناسب با تورم واقعی و مورد نیاز کارگران و کارمندان؛ نه برای سروسامان دادن کودکان کار و خیابان، نه برای زیست و زندگی شایسته بازنشستگان و… هر آن‌چه که هست نخست باید ماشین دولتی را و ارگان‌های سرکوب آن را بچرخاند؛ زندگی غرق در رفاه و ثروت سران و مقامات سیاسی، نظامی و قضایی و هم‌چنین اطرافیان آن‌ها را تامین کند؛ به نهادهای امنیتی، نظامی و مذهبی اختصاص داده شود و نهایت جیب آقازاده‌ها این قشر جدید سرمایه‌داران ایران را پر کند. در کلیه نهادها و ارگان‌های دولتی از بالا تا پایین رشوه، رانت‌خواری، زورگویی و سوء‌استفاده زا پست و مقام و موقعیت و فساد و فساد در جریان است. عملا حکومت اسلامی ایران، حافظ ثروت و کسب سود هر چه بیش‌تر سرمایه‌داران و باندهای مافیایی که به قاچاق کالا، مواد مخدر، اسلحه و… مشغولند است.
واقعا کدام کشور جهان را سراغ دارید که کارگر کار کند اما دستمزدش را به موقع پرداخت نکنند و هنگامی که این کارگران اعتراض کردند پلیس ضدشورش را برای سرکوب به سراغ آن‌ها بفرستند؛ کارگران معترض را زندانی کنند، شلاق بزنند، از کار اخراج کنند و حتی بگویند این کارگران تروریست هستند؟!
اگر کمی از سرمایه‌هایی که از بودجه سالانه کشور به نهادهای مذهبی و نظامی اختصاص داده می‌شود به عرصه رفاه و خدمات عمومی، کار و اشتغال اختصاص داده شود هم بیکاری و فقر از بین می‌رود و هم دستمزد کارگران و کارمندان، متناسب با تورم و گرانی و هزینه‌های واقعی آن‌ها افزایش می‌یابد. بنابراین، سرمایه‌هایی که در دست بنیادهای مذهبی و… انباشته شده‌اند باید به افزایش دستمزدها و… اختصاص یابند!
