ناصر آقاجانی :

هموطنان ،ایرانیان و پارسی زبانان، بیائید به همدیگر پارسی  سلام  کنیم
شا دا آرزوی شادی به عزیزان ، دوستان و آشنایان و هر هموطن دیگر است
سلام هر ایرانی    …..شادا
به هنگام هر دیدار………شادا
به هنگام هر خدا حافظی …..شادا
سلام هرزبان ، پرچم ادبی آن زبان است
و شایسته است از فرهنگ و کلمات ویژه آن زبان نشات گرفته شده باشد و کلمه ای عاریه ای از زبان دیگری نباشد ،
دریغ است که زبان شیرین پارسی با داشتن صد ها شاعر و صد ها هزار بیت شعر و نثر زیبا، سلامی زیبا و خوش لحن
از خود نداشته باشد که مصرف روزانه و عمومی داشته باشد و شگفت تر اینکه از ادیبان و فرهیختگان پارسی زبان
نیز هیچ یک به این مهم وقعی ننهاده اند ، و قرن هاست که ما ایرانیان به جای اینکه تدریجا زنگار های تسلط بیگانگان
را از خود بزدائیم،  با تهنیت  نخستین خودمان، و با “سلامی” بیگانه،  خود را به دشمنان دیرینه خود و
قوم دیگری نسبت می دهیم و این بی توجهی شگرف را به کودکان و نسل های آینده پارسی زبان منتقل می کنیم.
اینک زمان آن است، واژه ای شیرین وشایسته و بر آمده از زبان پارسی به عنوان سلام و خداحافظی انتخاب کرده و
فرهنگ پارسی و ارزشهای ایرانی خویش را پاس بداریم ، بدین منظور بعداز مطالعه زیاد ( شادا ) را واژه ای مناسب
برگزیده  و به هم میهنان و دلبستگان به فرهنگ شکوهمند پارسی ایران زمین  پیشنهاد می شود .
با اینکه کلمه درود بسیار شایسته و شناخته شده است ، اما شیرینی و خوش لحنی ، گویش  نشاط  انگیز ، سادگی و
خودمانی بودن  کافی  بین دو دوست صمیمی و یا نزدیکان خانوادگی را نداشته  و بیشترمصرف رسمی و جمعی و
خطابه ای  دارد، و هیچ مانعی نیست که در زمان و موقعیت مناسب به کار برده شود، اما دیده شده است که گره از کار
تهنیت روزمره ما را باز نکرده است،
به گونه ایکه هرگز دیده نشده کودکی در خانه به مادر و یا پدرخود به هنگام صبح و یا دیدار “درود” بگوید ؟!
کمبود  یک تهنیت شایسته و خوش لحن پارسی  ما را به مصرف “سلام” بیگانه واداشته و کم کم همین آغاز سخن
از فرهنگی انسان ستیز، مایه حق جلوه کردن آن ضد فرهنگ شده است که قرن هاست به از خود بیگانگی ما می کوشد.

ناگفته نماند از آنجا که آمیختگی زبانی در بین تمام زبان های دنیا متداول است و کلمات عربی نیز با زبان فارسی
آمیختگی بسیاری یافته است، قصد آن نیست که با این آمیختگی ، مخالفت های نابجا و ادب ستیزانه  درحوزه کلی
ادب فارسی کرده و سنگ بزرگ تغییرات بنیادی زبان را مطرح کنیم، که در این زمینه فرهیختگان بزرگی
بسیار کوشیدند اما نتیجه مطلوبی نبخشید، زیرا دچار زیاده روی های بی مورد شده و در نزد مردم رواج نیافت.
امروزه نیز ادیبان گرانقدری در زمینه های کلی مشکلات زبان فارسی کار های اساسی و ریشه ای در دست انجام دارند و وظیفه ره یافت افق زبان فارسی  نه در توان ما و نه در صلاحیت ما است و نیاز به اساتید و ادیبان وفرهنگستانی ملی دارد.
قصد ما آنست که شروع سخن و آشنائی ایرانیان با کلمه ای شایسته و فارسی  همراه باشد ، تا سایر ملتها به راحتی
و از همان “سلام” آغازین  پارسی ، متوجه ملیت واقعی ما ایرانیان بشوند . چه نیازی هست که ما با “سلام” آغازین ، خودمان را ملتی عرب زده معرفی نمائیم در حالی که ما از لحاظ فرهنگی نه عرب هستیم ونه عرب ستیز،
بلکه  پارسی هستیم ، و بدیهی است که فرهنگ اعراب را نیز مانند سایر فرهنگها به میزان دستاورد هایشان محترم
میشماریم ، ضمن اینکه بکاربردن کلمات عربی در بین جملات فارسی حساسیت و اهمیت چندانی ندارد زیرا  گفتار وسیله
درک مطالب است ، و حال که زبان و خط ما در چنین درجه ای از آمیختگی با عربی به سر می برد نمی توانیم گنجینه
ادبی خویش را یک شبه دگرگون کنیم ، اما “سلام ” هرزبان پرچم دار سخن و گفتار آن زبان است و بار فرهنگی
ویژه ای را به دوش می کشد و لذا نمی توان سلام زبان اجنبی  را بکار برد و خود را ایرانی نامید .
آئین ایرانیان همیشه نیک مدار و شادمان محور بوده و هست ، و دکتر اسماعیل خوئی گرانقدر می فرماید:
شادی گهر ماست که ما جان بهاریم .
لذا  از واژه ( شاد زی ) که هممیهنان زرتشتی  آنرا بکار می برند استفاده شده و کلمه زیبا ، خوش لحن ، کوتاه ،
شادی آفرین ، فرا مذهبی و فرا نژادی وساده ( شادا ) که بیانگر شعف و آرزوی نشاط است را شایسته پرچمداری
زبان فارسی می دانیم . امید است هم میهنان و فارسی زبانان گرانقدر از این حرکت فرهنگی استقبال کنند.
امید است هم میهنان و پارسی زبانان گرامی در هر کشوری و موقعیتی ، در کنار همه مبارزات سیاسی
اجتماعی و فرهنگی برای حفظ ارزشهای انسانی ایرانیان و رسیدن به جامعه شایسته انسان امروزی و بنیاد جامعه
نیک محور و خرد محور و دانش محور و عدالت محور بر حول حقوق بشر، جدایی دین از دولت و مردم سالاری،
به اهمیت کار برد همین واژه های ساده روزمره  پی برده و دشمنان دیرینه آزادگی و فرهنگ ما را تدریجا از زندگی
و فرهنگ ایرانیان دور کنند، گرچه آنها با شمشیر به ما تاختند اما  تسلط های فرهنگی شان را با واژه های حساس
مانند “سلام ، انشاء الله و ماشاء الله ” بر ما ادامه دادند، لذا عقب  راندن آنها از این سنگر، یگانگی ملی ایرانیان را
صد چندان نموده و سرعت ضربه پذیری بیگانه صفتان حاکم بر ایران صد چندان خواهد شد.
واژه های پارسی بسیار مهم و کلیدی دیگر به قرار زیر است:
سلام      = شادا             خدا کند     =  امید وارم
خداحافظ = شادا             خدا نکند   =  مبادا
انشا الله = امید
ماشاالله = آفرین

با سپاس و مهر