سیامک بهاری :
“برخی محافل سیاسی و مطبوعاتی در حکومت از “پایان طرح نور” سخن به میان آورده‌اند.”
فقط یک هفته پس از اعلام جنگ و قشون‌کشی کل نیروی سرکوب حکومتی به خیابان‌ها علیه حق آزادی جامعه و بی‌حجابی زنان، حالا دارند مفتضحانه، مستأصل و شکست‌خورده عقب می‌نشینند. هزیمت حکومت اسلامی در مقابل قدرت و ایستادگی زنان و حمایت بی‌دریغ جامعه واضح‌تر از پیش نشان می‌دهد که سنگر فتح شده علیه حجاب نه‌تنها همچنان در دست زنان باقی‌مانده که بی‌حجابی سراسری دارد با قدم‌های استوارتر کل صحنه را تسخیر می‌کند.
روشن بود که فرمان یورش به زنان با اسم رمز “طرح نور” نقشه توافق شده و استراتژیک در فردای موشک‌پرانی به اسرائیل است. تا با اتکا به ایجاد فضای جنگی و ملتهب، حکومت برای بازپس‌گیری سنگرهایی که در خیزش انقلابی زن زندگی آزادی ازدست‌داده بود، مذبوحانه تقلا کند.
شکست مفتضحانه ماجراجویی در حمله به اسرائیل سنگین‌تر از آن شد که حکومت پیش‌بینی کرده بود. لاجرم باید این هزیمت را با یورش و سرکوب فوق خشن، علیه مردم و پیشروی‌هایی که مردم به حکومت تحمیل کرده‌اند جبران می‌کرد. وحشیانه به خیابان‌ها ریختند و چنانچه محتوم بود، شکست بزرگ دیگری را تجربه کردند.
پس از شش روز مشخص شد که این جامعه مرعوب شدنی نیست. شعارهای شبانه علیه حکومت دوباره زبانه کشید. مقاومت و ایستادگی جمعی شد. مشخص شد همه آن نیروی سرکوب بی‌رحم و آدم‌کشی که به میدان آورده‌اند نه‌تنها حریف مردم نیست که دارد قالب تهی می‌کند. این را سران حکومت به‌وضوح دیدند. جناح‌های مافیای حکومتی به‌سرعت فهمیدند که دارند قافیه را می‌بازند. فهمیدند نیروی سرکوب توان رویارویی با مردم را ندارد. این مردم برآمده از یک خیزش انقلابی‌اند که عزم دارند کار را یکسره کنند.
پس باید خود “آقا” که فرمان حمله را صادر کرده بود، اول جام زهر را نوش جان کند. “کارهای بی‌قاعده و بدون برنامه نباید انجام بگیرد”. تأکید خامنه‌ای فرمان عقب‌نشینی سریعا است. رئیسی و اژه‌ای، سپس فراجا و بدنه حکومت یکی پس از دیگری با استیصال خواهان تغییر استراتژی سرکوب زنان شدند. تا اینجا تناسب قوا به‌صراحت به نفع مردم علیه حکومت است.
پیروزی زنان علیه حجاب یک پیروزی نهادینه شده است که با هزینه‌ای بسیار گزاف به‌دست‌آمده است و باید به سکوی پرش اعتراضات وسیع‌تر برای به زیر کشیدن کل حکومت بدل شود.
