*مناظرات و منازعات جاری دربارهء رفراندوم،نمونهء تازه ای ازعصَبیّت ها و فرصت سوزی های ما و فرونهادنِ ادب وُ استدلال وُ انصاف توسطِ مباشران و مُبشّرانِ «آزادی» درمقابله با«حریفان»است.
*باتوجه به خصلت تمامیّت خواه یا توتالیترِرهبریِ رژیم وباتوجه به حضورهم پیمانانش درمنطقه(روسیه،سوریه،حزب الله لبنان،نیروهای شبه نظامی درعراق)،چه بسا که فروپاشی رژیم اسلامی با فروپاشی ایران پیوندخورَد،آنگاه آیادوستدارانِ«رفراندومِ آزادبعدازفروپاشی رژیم»می خواهندکه درگورستانِ ایران «رفراندوم آزاد»برگزارکنند؟!
* باتوجه به شعارهای مردم در خیابان های ایران،صدای«فراخوان رفراندوم»تنها درهمصدائی وهمکاری با رضاپهلوی می تواندبه بانگی بلند بدَل گردد وخواستِ مشروع ملّت ایران را درمجامع بین المللی طرح وتثبیت نماید.
***
-«ما ميراث‌خوارِ يك تاريخ عَصَبی و عَصبانی هستيم و چه بسا حال و آينده را فدای اين عَصَبـّيتِ ويرانساز كرده‌ايم».
این، سخنی است که بارها درکتاب ها ومقالات نگارنده تکرارشده است.به عبارت دیگر،ما فاقدِ توان ساختن هستیم وازاین رو،استعدادهای ما -بیشتر- صرفِ تخریبِ این وآن ومهم ترازهمه، صرف ویران کردنِ آیندهء ایران می شود.«انقلاب شکوهمند اسلامی»-ازجمله-حاصل این عصَبیّت ها وفرصت سوزی هابود.
تاريخ معاصرایران سرشاراز اين عصبـّيت‌هاست،هم ازاین روبودکه ملک الشعرای بهار در شِکوه ازتفرقه ها ونفاق های بعدازجنبش مشروطیّت،می گفت:
