همنشین بهار:
این بحث به قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ می‌پردازد که درواقع، کشتار فکر و گفتمان مخالف بود. از آن واقعه که «یکی داستانی‌ست پر آب چشم»، شماری از دوستانم که آنان را گزارشگر امين واقعيت‌ها می‌دانم، رازگشایی کرده‌اند. من نیز اشاراتی به آن اسیرکُشی مهیب داشته‌ام و اینجا می‌کوشم دانسته‌های خودم و داده‌هایی را که به درستی آن یقین دارم، در قالب سؤال و جواب تنظیم کنم. البته در این مورد با کسی گفت‌و‌شنود نشده، خودم این بحث را به‌صورت پرسش و پاسخ درآورده‌ام.
س: ضرورت طرح این بحث چیست؟
ج: بسیاری از ما نسبت به وقایع گذشته و آنچه در میهن ستمدیده ایران روی داده، اطلاع دقیقی نداریم بخصوص که شرح رویدادهای تاریخی، بویژه تاریخ سیاسی در کشور ما بیشتر اوقات در جهت کسب مشروعیت صورت می‌گیرد و وقایع‌نگاران، آشکارا یا پنهان به تحریف تاریخ دست می‌زنند.وقایعی که به آن اشاره می‌کنم ظاهراً مربوط به گذشته است ولی گذشته، نگذشته و کوله‌بارش همچنان روی دوش ما سنگینی می‌کند. بر شانه گذشته است که آینده را دورتر و روشن‌تر می‌توان دید. باید به گذشته نگریست. گذشته پیش درآمد اکنون است.
…
با شدّت‌گیری بیماری آیت‌الله خمینی در سال ۶۷؛ میراث‌خواران ارتجاع، تلاش کردند چند مسأله را که می‌توانست در آینده برایشان دردسر ساز باشد، تا وی زنده است، تعیین تکلیف کنند.
ادامه مطلب
