مختار شلالوند

هنوز بویِ کاکلِ آغشتِه بخونِ رشیدترین و سترگ ترین جوانان وطن بمشام می رسد. هنوز صدایِ مقاومتِ شجاعترین نسل وطن به یغما رفته مان از راهرو های مرگ و جوخه اعدام بگوش می رسد، هنوز باقی مانده مادران رنج و پایمردی چشم براه گمشدگان خویشند. هنوز هیچ چیز عوض نشده و هیچ چیز فراموش و بخشوده نمی شود، هنوز بوی کاکل آغشته بخون بچه ها بمشام می رسد[…]

زهی نیشتری که آیت الله منتظری به درون متعفن قاتلان فرو کرد و آنان را لخت و عور در معرض روشنائی نشاند.

گر چه مضمون آنچه را آیت الله منتظری طی روشنگری شجاعانه ای بیان داشته، توسطِ مادرانِ دردمند درکوی و برزن فریاد شده، گرچه جان بدربردگانِ آن قتلعام، بارها و بارها گفته و نوشته اند و در فرازی استثنائی این فاجعه ملی در دادگاه بین المللی «ایران تربیونال» به قضاوت گذاشته شد و رژیم به جنایت علیه بشریت محکوم شد. اما از زبان قائم مقام وقت رژیم شنیدن، دقیقاً مبین جنایت علیه بشریت است.

آیت الله منتظری انگشت در چشمانِ سفیدِ جانیان کرده و رو در روی، آنان تصریح می کند«بزرگترین جنایتی که ما را محکوم می کند به دست شما انجام شده و شما را درآینده جزء جنایتکاران تو تاریخ می نویسند».

  قاتلان نیز به موضع استیصال افتاده و عذر های بدترازگناه آوردند.

دفاع از جنایت

جمعی ای از عمله های نظام به دفاع از جنایتی پرداختندکه پیش تر منکر شرکت خود در آن شده بودند. هاشمی رفسنجانی،موسوی تبریزی، حسن خمینی وسایر حق پوشان و مرتجعین …

پورمحمدی با بیشرمی تمام گفت: که فرمان خدا (بخوان خمینی) را اطاعت کرده و به کشتار اسیران افتخار می کند و ادعا کرد: «شب ها هم راحت می خوابد»، سایر مجرمین نیز زبان گشودند و درون چرکین خود را در دفاع از قتلعام نشان دادند.

راستی وزارت دادگستری هر کشور که نشان عدالت و اجرای عدل و داد و پایبندی به آن است بدست چه جانیانی افتاده!

کم نبودند کسانی که وِرد عدالت خواهی و رحمانیت می خواندند اما باسکوت خود به آن کشتار مهر تائید زدند. کم نیستند کسانی که باصطلاح صاحب نام و عنوان هستند اما چشم و گوش و زبان بستند و در تاریک نشستند. برخی هم با خمینی هم رنگ و هم دل شده و دست در دست او به جهنم رفتند.

همه سوی دوزخ نهادید روی       سپردید دل ها به گفتار اوی  «فردوسی»

 فراموش نکنیم آیت الله منتظری به خمینی گفت: با تو به جهنم نمی آیم، یعنی او را جهنمی می دانست، او را سفاک و هتاک و بزبان ساده قاتل خطاب کرد.

 کار آیت الله منتظری از این جهت قابل قدردانی ست که ایشان در قدم اوّل جهت جلوگیری از ادامه کشتار زندانیان و در زمانی که هنوز چوبه های دار بر قرار وتازه قتلعام مجاهدین تمام شده بود، و دژخیمان خود را برای کشتار نیروهای نیرو های چپ آماده کرده بودند، هیئت مرگ را احضار کرد و مورد سئوال و سرزنش قرارداد، جواب جلادان اما قهقهه ی چندش آوردژخیمان بودکه قبل از هر چیز نشان از اشتیاق به کشتن داشت.

نکته دیگراین فایل صوتی که حاکی ازعمق دنائت تبه کاران و شدیداً تنفربرانگیز بود اینست که قاتلان را مقابل خود می بینیم، و متحیرانه صدای جنایت و چانه زنی بر سر کشتار باقیمانده زندانیان را از زبان خود دژخیمان می شنویم. این همان پاسخ شرم آوری است که یاد آور درد ورنج خانواده ها در آن روزهای دلهره آور مرگ و زندگی بود ، سنگ دلان اما چه بی توجه از بغض فروخورده خانواده هابه کشتار مشغول بودند.

شرم برآنان که مصالح خویش را بر حقوق مردم و عدالت اجتماعی ترجیح دادند، و در توجیه آن هزار بهانه آوردند و هم رنگ و هم دل تبه کاران شدند.

مختار شلالوند ۲۹ شهریور ۱۳۹۵

منبع:پژواک ایران