سیامک نادری :
هرجا، درها که بسته میشود، خبر از قتل عام پرنده هاست، و صدا – صدای شکستن پنجره ها…، درها که بسته میشود دیو « خدا» ست. زندان، یعنی محل کشتن آدم، و زندان بزرگ آزادیها، «ایران»، یعنی قتل عام انسان.
بگذار بعنوان یکی از شاهدین قتل عام ۶۷ فریاد بر آرم:
چه در زندان گوهردشت، اوین و… چه در بزرگترین زندان آزادیها، «ایران»، چه در هرنوع سیستم توتالیتاریسم و بطور اخص توتالیتاریسم مخوف ایدئولوژی اسلام، همه درها بر پاشنه های قتل عام انسان می چرخد.
ندیدن کشتار آبان بمثابه «قتل عام» و تصوّری غیر ازاین، مثل آن است که « جنگل را پس درختان دیدن» است!
بعنوان یکی از شاهدین قتل عام ۶۷ فریاد برمی آورم: کشتار آبان ۹۸ پس از گذشت سی یکسال تداعی قتل عام ۶۷ و درامتداد جنایت علیه بشریّت است. سکوت، بی واکنشی و بی حسّی همه دولت ها ومشخصاً «امریکا » و اروپا و «آلمان» ومجامع حقوق بشری در حیص و بیص قتل عام آبان ۹۸، ننگ جامعه جهانی وننگ بشریّت و چونان زهری بر وجدان مردمان این سیاره سبز آبی و نابودی جهان انسانی و رؤیای انسانیّت است. حقیقت تلخ روزگار و میهن ما، پُرسانه ایست مقابل من، پرسانه ای از جهان روبرو و دولت ها، پا در کدام جهانی گذارده ایم، اینگونه «آدمکش»! در قتل عام مکرر در میهنمان.
