عبدالستار دوشوکی :
بر اساس ٤۶ سال تجربه از دورویی و فریبکاری جمهوری اسلامی صبح شنبه گذشته یعنی دو روز قبل از افشای راز مذاکره مستقیم توسط ترامپ, مقاله ای در مورد قطعیت مماشات و تسلیم خامنه ای و نوشیدن مجدد جام زهر در مقابل آمریکا نوشتم که در سایت تلویزیون میهن منتشر شد. آن هم علیرغم ادعاهای به اصطلاح برخی از تحلیلگران و صادراتی های جمهوری اسلامی که تحلیل خودشان را بر اساس ادعا های واهی و ظاهری رهبر و رئیس جمهور و وزیر خارجه ایران بنا می نهادند, و اکنون می گویند در مورد آغاز مذاکرات مستقیم بین ایران و آمریکا تعجب کرده اند, که تعجب آنها برای من تعجب ندارد. پنهانکاری و دغل بازی و دورویی جمهوری اسلامی به مصداق شعر معروف “زاهدان کین جلوه در محراب و منبر می کنند . . . ” ابدا تعجب ندارد و می توان آن را همانند پاراگراف آخر مقاله خودم در چند جمله خلاصه کرد.
در پاراگراف آخر مقاله نوشته بودم:
کلام آخر اینکه برای جمهوری اسلامی “حفظ نظام از اوجب واجبات است” و با توجه به تهدیدات و ضرب الاجل آمریکا و هماهنگی آن با اسرائیل و پایان مهلت برجام و مکانیسم ماشه تا مهر ماه سال جاری, پُر واضح است که علیرغم ادعای ظاهری خامنه ای مبنی بر غیرعاقلانه و بی شرافتمندانه بودن مذاکره با آمریکا, جمهوری اسلامی احساس خطر جدی کرده است و با آمریکا مذاکره خواهد نمود و جام زهر مذاکره و مماشات را خواهد نوشید و تسلیم خواهد شد تا بسیاری از تحریم ها برطرف شوند و رژیم به سرنوشت صدام و طالبان(۱) و قذافی و حماس و حزب الله دچار نشود؛ که در نهایت اپوزیسیون و ملت ایران را نسبت به امکان سرنگونی رژیم در آینده ای نزدیک نومیدتر خواهد کرد.
تحلیل بنده علاوه بر تجربه شکست و فروپاشی زنجیره ای و سریالی تمام به اصطلاح سنگرهای محور مقاومت در اعماق دور و دراز استراتژیک نظام مثل غزه و لبنان و سوریه و عراق و غیره در مقابل چشمان خامنه ای؛ و بخصوص بر مبنی مصاحبه دو هفته پیش استیو ویتکاف نماینده ویژه ترامپ با تاکر کارلسُن بود. ویتکاف که جواب نامه خامنه ای به ترامپ را دیده بود, در آن مصاحبه به صراحت اعلام کرد آنچه ترامپ می خواهد اطمینان از غیرنظامی بودن برنامه هسته ای ایران و “راستی آزمایی” از این امر است, و اینکه ترامپ می خواهد ایران یک کشور بزرگ و قدرتمندی شود. وقتی تاکر کارلسُن از او پرسید آیا حل مسئله هسته ای ایران از طریق مذاکره حل شدنی است؟ استیو ویتکاف با قاطعیت جواب داد “آری“, و امیدواری کرد که بزودی به ایران سفر کند. واقعیت این است که ترامپ می خواهد قرارداد برجام دوم (شبیه برجام اول) با امضای او باشد و نه باراک اوباما ـ همین ! شوربختانه برخی از مفسرین و تحلیلگران نایاکی و حتی به اصطلاح کارشناسان صادراتی تلویزیون هایی مثل ایران اینترنشنال که به تازگی از ایران آمده اند و تسلط به زبان انگلیسی ندارند, و متخصص پُخت “نان کلفت” با آرد بسیار کم هستند, به سبک فقیه الفقهای الهَمَجُ الرَّعَاعُ آمال و آرزوهای خودشان را به جای فاکت و یا سخنان مشخص ترامپ جایگزین می کنند و به خورد مخاطب می دهند. بعنوان مثال یکی از “کارشناسان ارشد و روزانه” ایران اینترنشنال بعد از سخنان ترامپ گفت برداشت او از سخنان ترامپ این نیست که مذاکرات آغاز شده است بلکه شنبه آینده (۲٤ فروردین ۱٤۰٤) آغاز خواهد شد. در صورتی که ترامپ به صراحت گفته بود: “ما در حال مذاکره مستقیم (با ایران) هستیم؛ مذاکرات شروع شده و در روز شنبه (در بالاترین سطح) ادامه پیدا خواهد کرد (We are having direct talks with Iran, and they have started, it will go on Saturday).
از سوی دیگر برخی از هموطنان “آرزومند” و خوش گمان به این امید دلبسته بوده و هستند که آمریکا و اسرائیل به جمهوری اسلامی حمله نظامی خواهند کرد که ممکن است باعث تشویق مردم برای قیام و سرنگونی نظام شود. غافل از اینکه نه تنها سرنگونی دیکتاتورهایی مثل خامنه ای و اردوغان و پوتین و کیم جونگ اون در پنداشت و مخیله ترامپ نیست, بلکه آنها را ستایش و تحسین می کند. نمونه برجسته آن تعریف و تحسین از سلطان اردوغان, آنهم نشسته در کنار بزرگترین دشمن اردوغان یعنی نتانیاهو و آنهم زمانی که میلیونها مردم ترکیه علیه دیکتاتوری اردوغان در خیابانها تظاهرات می کنند. لذا باید از این توهم دست برداشت. زیرا ترامپ به زعم خویش به دنبال جایزه صلح نوبل است که خود داستان دیگری است؛ و خامنه ای هم به دنبال حفظ نظام به هر قیمتی, که داستان تلخ ماست. نگارنده بارها به این مهمترین و حیاتی ترین الزام و ضرورت نظام پرداخته ام, و در مقاله ای بنام ” موفقیت رژیم در تولید اپوزیسیون فیک (قلابی)” حتی به نقل از خمینی نوشتم: “خمینی بارها، و حتی در وصیت نامه خود تاکید کرده است که بعنوان مهمترین تکلیف الهی حفظ نظام از اوجب واجبات است و اینکه حفظ جمهوری اسلامی حتی از جان امام عصر هم بالاتر است” و در تلویزیون میهن با جناب آقای سعید بهبهانی در یک برنامه مفصل در این مورد سخن گفتم.
عبدالستار دوشوکی
مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن
