گلمراد مرادی :
من این مطلب را، پیشتر دو بار نوشتم و هر دو بار به دلیل بی مبالاتی خودم و کم اطلاعی از تکنولوژی اینترنت غیبشان زد. نمی دانم چرا؟ انواع و اقسام افکار و خیالات در مغزم عبور می کردند. من چیزی ندارم که پنهان کنم، بهمین دلیل کم اطلاعیم ازتکنیک کامپیوتر، در اینترنت بر روی همه باز است ازجمله دشمنان ملت کرد. یکی ازآن افکار که درمخیله ام می گذشت این بود.
آیادشمنان فقط از بردن و یاد آوری نام راد مردی که سی سال پیش ترور شده وحشت دارند؟! یا من به مریضی شک و تردید مبتلا شده ام؟ مطمئنا من به این نوع مریضی دچارنگشته ام ووقتم زیاد است وبرای سومین وچندمین بار هم باشد، می نویسم، زیرا من و اکثریت ملت کرد به رهبران مردمی خود همیشه وفا دار می مانند. می بینیم بطوریکه ارگان احزاب درکردستان ایران می نویسند، جوانان غیور و با شهامت و پیشمرگان آینده (دختر و پسر)، چند روز قبل از یادبود تاریخ ترور، پلاکارت واعلامیه در ایران پخش کرده اند. این خود نشان می دهد که رهبران مردمی و صلح طلب گرچه سالها ازترور آنها بگذرد در دل توده های مردم وبویژه مردم قهرمان کرد جای دارند. اگر دیکتاتوران خیال دارند ومی خواهند بکوشند، جلو زنده نگه داشتن نام نیک رهبران مردمی را بگیرند، از ین متد از بنیاد غلط و ایجاد تنفر، بیشتر از دیکتاتوران آزادی کش، استفاده کنند، کار درستی نیست. علاوه براین، پنهان نگهداشتن هرواقعیت و جلوگیری از بروز آن، فقط اتلاف وقت و صرف بودجه از بیت المال است. این رهبر صلح طلب خلق کرد که جان خود را با آگاهی کامل در راه منطق و در راه دمکراسی داد، بدون تردید بیش از این لایق تمدیح است ونام نیک اش را برای همیشه زنده نگه داشت. یادم هست، یک روز
