مهدی اصلانی
با هر تغییر ویترینی در نظام اسلامی کسانی تحت عنوان من نویسنده‌ام و سیاسی نیستم و کاری با سیاست ندارم؛ هوس بازگشت به وطن به سرشان می‌زند.
به عنوان نمونه طناز و چیتای رسانه‌ای ابراهیم نبوی که با نشان دادن جای دوست و دشمن به تبعیدیان آن‌ها را می خنداند تا یک‌‌وقت دچار غم‌باد نشوند و البته بخشی از اهالی‌ی اپوزیسیون سالن‌های نمایش‌اش پر می‌کنند چندین و چند نوبت از رسانه‌های پرمخاطب فارسی‌زبان حتا روز بازگشت‌اش به ابران را هم تعیین کرده و البته هرگز به ایران باز نگشت و دیگران را سرِ کار گذاشت
از دیگر نویسندگانی که چند سال پیش اعلام کرد قصد دارد به ایران باز گردد عباس معروفی بود. معمولا این نوع اصلاح‌شده‌ی اهل قلم هرگاه تصمیم به بازگشت می‌گیرند با ارسال زیگنال‌های آسان‌یاب و کدهایی مشخص ابتدا دست بالا می‌برند که ما تنها نویسنده‌ایم ————
این ترجیع‌بند متعفن که من سیاسی نیستم و نویسنده‌ام متعلق به کسانی است که سیاسی‌ترین اقدامات را در این کلام کادوپیچ می‌کنند.
عباس معروفی دو سال قبل در مصاحبه و گفت‌و‌گويي از یک قاتل مرغوب (ابراهیم رئیسی) چهره‌ای مثبت ارائه داده. انجام و تن دادن به چنین گفت‌و‌گویی آن‌هم دو سال پیش یعنی ارسال زیگنال و کد که آقا ما نویسنده‌ایم و ما را کاری با سیاست(بخوان اپوزیسیون نجس و شرافتمندان أهل قلم در داخل)نیست. ما مطهریم.
حالاو پس از جلوس رئیسی به صندلی‌ی ریاست قضا همان مصاحبه‌ی دو سال پیش در شرق بازنشر شده است. پس از حواشی‌ی این بازنشر عباس معروفی در گفت‌و‌گوی جدیدش با رادیو فردا می‌گوید مصاحبه‌ی دو سال پیش او را که ۲۰ صفحه بوده یک صفحه‌اش را منتشر کرده‌اند و خبرنگار شرق متعهد به نظام اسلامی است و توقعی بیش از این از او و امثال او نمی‌رود و من تنها نویسنده‌ام و بس
آقا جان تخم نویسنده را که ملخ نخورده که شما مدام با لقوه تکرار می‌فرمایید: من نویسنده‌ام من نویسنده‌ام
پنداری بقیه‌ی نویسندگان که شرف قلم در داخل و ديگراني كه حرمت تبعید نگاه داشته‌اند و بر سر در نشریاتِ زرد حکومتی تف نمی‌اندازند همه‌گی هویج تشریف دارند و گاگول
شما همان هنگام که زیرلفظی نگرفته پای گفت‌و‌گو می‌‌نشینید و بله را همان بار اول با ارسال كد بلند بر زبان جاری می‌کنید و با “سفارت فخيمه” تماس برقرار كه مي خواهم برگردم،کار تمام شده است و دست به سیاسی‌ترین عمل زده‌اید
و البته شما نویسنده‌اید و بقیه گاگول
