دکتر محمود مسائلی :
۵ آوریل سال ۲۰۲۴
خانم ونسا فریزر
رئیس محترم دوره‌ای شورای امنیت،
وضعیت روابط جمهوری اسلامی ایران و اسرائیل رو به وخامت گذاشته است. سخنرانی‌های ایراد شده در جلسه فوق العاده شورای امنیت در اول آوریل دلسرد کننده بود. جایگزینی ضرورت رعایت و احترام به موازین حقوق بین الملل با نافرمانی پاره‌ای از کشورها ناامید کننده است. در این وضعیت هشدار دهنده، تمایز بین حق و باطل در جایگاه کشورها مبهم شده است. بر این اساس، منطقه در آستانه تنش های خطرناک با استعداد ایجاد بی ثباتی و خونریزی بیشتر قرار گرفته است.
کاملاً مشهود است که جنگ‌های شبکه‌ای طولانی‌مدت مربوط به روابط میان ج.ا ایران و اسرائیل در سراسر خاورمیانه گسترش یافته است. این نه تنها تهدیدی برای زندگی مسالمت آمیز در منطقه، بلکه مهمتر از آن، برای کل جوامع غربی است.
با توجه به تنش‌های به سرعت در حال رشد، و
– اذعان به حفظ «صلح و امنیت بین‌المللی و به همین منظور، اتخاذ تدابیر دسته جمعی مؤثر برای پیشگیری و رفع تهدیدات علیه صلح، و برای سرکوب اقدامات تجاوزکارانه یا سایر نقض‌های صلح، و انجام اقدامات جمعی توسط وسیله صلح آمیز»
– با یادآوری تعهد قانونی «همه اعضای ملل متحد برای خودداری از تهدید یا استفاده از زور علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر کشور، یا به هر نحو دیگری که با اهداف سازمان ملل متحد مغایرت دارد، خودداری کنند».
– با در نظر گرفتن مسئولیت اولیه شورای امنیت برای حفظ صلح و امنیت بین المللی،
ما، سازمان‌های جامعه مدنی، نگرانی عمیق خود را در مورد قصور شورای امنیت در انجام مسئولیت خود در حفظ صلح و امنیت بین‌المللی ابراز می کنیم. سخنرانی نماینده جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه و همچنین جمهوری خلق چین نشان دهنده غفلت بزرگی است که در پشت صحنه اقداماتی که باید از سوی شورای امنیت انجام شود دیده می‌شود. در اینجا چند سوال مطرح می شود:
۱. در حالی که کنوانسیون روابط کنسولی وین (۱۹۶۳)، تعریف روشنی از پست کنسولی و اقداماتی حوزه صلاحیت کنسولگری‌ها ارائه می‌دهد، آیا حضور فعال افسران عالی رتبه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در کنسولگری این کشور در دمشق، نقض هنجارهای حقوق بین‌الملل به طور کلی، و کنوانسیون حقوق کنسولی به طور خاص نیست؟
۲. با توجه به تعهد حقوقی کشورها به «خودداری از تهدید یا استفاده از زور علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر کشور در روابط بین‌المللی خود»، حمایت جمهوری اسلامی از نیروهای نیابتی در منطقه نیست. ایران نقض آشکار هنجارهای آمره (هنجارهای اجباری حقوق بین الملل) است؟
۳. با تاکید بر اهمیت اصل عدم مداخله در أمور داخلی دیگر کشورها برای صلح و امنیت بین‌المللی، آیا حمایت و آموزش گروه‌های تروریستی در منطقه توسط جمهوری اسلامی ایران، نقض آگاهانه و آشکار ارزش‌های بنیادین حقوق بین الملل نیست؟
۴. در حالی که همه اعضای سازمان ملل متحد از نظر قانونی موظف به احترام به «برابری حاکمیتی کشورهای عضو» هستند، آیا تهدید آشکار اسرائیل توسط جمهوری اسلامی ایران تهدیدی برای ارزش‌هایی نیست که برای صلح بین‌المللی حیاتی هستند؟
۵. با یادآوری نظریه مشورتی دادگاه بین‌المللی دادگستری در قضیه «عملیات نظامی و شبه‌نظامی در داخل و علیه نیکاراگوئه» که به روشنی تصدیق می‌کند که «حق حاکمیت و استقلال سیاسی نیکاراگوئه، مانند هر کشور دیگری، باید کاملاً محترم شمرده شود و نباید توسط فعالیت‌های مغایر با قوانین بین‌المللی به خطر بیفتد»، و اصل منع تهدید یا توسل به زور و همچنین قاعده مداخله در امور مربوط به صلاحیت داخلی یک کشور، آیا حضور سپاه انقلاب اسلامی در منطقه برخلاف موازین مورد نظر جامعه جهانی نیس ?
۶. با یادآوری ماده ۳۰ منشور ملل متحد دایر بر مسئولیت شورای امنیت در «تعیین وجود هرگونه تهدید علیه صلح، نقض صلح یا اقدام تجاوزکارانه و ارائه توصیه‌ها»، چرا تصمیم قاطعی در مورد اینگونه مداخلات بحران زا اتخاذ نمی‌شود؟ آیا حضور سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که ثبات سیاسی منطقه و زندگی میلیون‌ها انسان بی گناه را به خطر نمی‌اندازد؟
ما با احترام از شما درخواست می‌کنیم که این نگرانی‌ها را در نظر داشته باشید و از کشورهای عضو شورا می‌خواهیم که مسئولیت خود را برای حفظ صلح و امنیت بین المللی به طور جدی در نظر بگیرند.
سخنرانی نماینده جمهوری اسلامی ایران فقط شامل واژه‌های فریبنده و بدون معنا و عاری از ارجاع مشخص و روشنی به قوانین حقوق بین‌الملل بود. ما از شورا می‌خواهیم که وظایف خود را در حفظ صلح و امنیت بین المللی را با دقت انجام دهد.
ریاست محترم شورای امنیت،
دنیا در عذاب است. سایه سنگین تنش و وقوع یک جنگ فاجعه بار در منطقه قابل مشاهده است. لطفا در این شرایط حساس مسئولیت خود را به بهترین نحو ممکن بر عهده بگیرید.
ارادتمند شما،
