بنده طبق اخلاق خبرنگاری و روزنامه نگاری محق هستم در پاسخ به ادعاهای شخصی که علیه بنده مطلب نوشته است، پاسخ داده و رسانه هایی که این مطلب را منتشر کرده اند هم پاسخ مرا منتشر کنند.
پیشاپیش از لطف شما سپاسگذارم
رها جنیدی :
با عرض سلام خدمت آقای دوشوکی
مدیر مرکز مطالعات بلوچستان
وقتی یادداشتتان را که از من به عنوان یک شخص ” منسوب به وزارت اطلاعات” و “سرباز گمنام امام زمان” نام برده شده، را به همسرم نشان دادم، ابتدا خندید. بعد هم درحالی که چهره اش کمی نگران به نظر می رسید، گفت: «برای مان دردسر نشود!»
من و همسرم در دانشگاه هم کلاس بودیم. هر دوی ما جزء فعالان سیاسی دانشگاه بودیم اما من سرنترس تری داشتم او جسارت مرا نداشت. اندکی هم محافظه کار بود.
زمان ریاست احمدی نژاد که فعالیت های سیاسی ما کاهش پیدا کرده بود به دلیل تلاش برای فعال کردن هسته ای سیاسی دانشجویان اصلاح طلب بارها و بارها بازخواست شدم و بالاخره افتخار ستاره دار شدن نصیبم شد. هرچند بعدها با کمک رسانه های جمعی این افتخار از من گرفته شد و اکنون در مقطع دکترا تحصیل می کنم.
بعد از ازدواج و حضور شدید من در فضای مجازی با همسرم قرار گذاشتیم که برای این که دردسری متوجه ما نشود و گرفتار تارهای عنکبوتی امنیتی ها نشویم، با نام مستعار فعالیت کنم و از انتشار مشخصات واقعی که به شناسایی ما کمک می کند خودداری ورزم.
آقای دوشوکی!
من سالهاست در فضای مجازی حضور دارم. این یکی دو سال اخیر نیز فعال تر شده ام. با رصد و مطالعه اوضاع سرزمینم سعی کردم مبارزه سیاسی، اجتماعی مسالمت آمیزی را پی گیری کنم.
من و همسرم هردو مخالف این حکومتیم. ولی فقط من هستم که فعالیت پررنگی دارم و ایشان بیشتر به کار و اداره منزل و ادامه تحصیلش سرگرم است تا مبارزه سیاسی.
تا این که وقتی احساس کردم می توانم برای گروه های سیاسی خارج از کشور هم مطلب بنویسم، دست به قلم شدم و مطالب زیادی برای سایت های گوناگون و متفاوت در دیدگاه سیاسی، نوشتم و فرستادم و منتشر شد. رادیو زمانه، ایران گلوبال، میهن تی وی، گویا، گذار، ایران تریبون، سایت هایی هستند که من برای شان مطلب فرستاده ام.
معمولا هم بدون مشکل خاصی منتشر شده است. تا این که یادداشت شما را خواندم. یادداشتی که به بی اخلاقی من را به وزارت اطلاعات رژیم منتسب کردید و سعی کردید چهره ای کاملا منفی از بنده به تصویر بکشید. البته فقط نام من نبود. شخص دیگری به نام بهنام منصوری هم نام برده شده که من با نوشته هایش بیگانه نیستم و در برخی سایت ها اسم شان به چشمم خورده. ولی من فقط وکیل خودم هستم.
آقای دوشوکی!
شما بسیار پیشتر از من متهم به تجزیه طلبی بوده اید. شما و دوستانتان فدرالیست هایی هستید که به نام تجزیه طلبان می شناسند. آیا آنها هم عامل وزارت اطلاعاتند؟
مدت هاست واژه حکومت فدرالی در ایران مترادف با تجزیه طلبی شده است و آقای دوشوکی، شریعتمداری و..این مسئله را به خوبی می دانند.
برایم دیگر عجیب نیست که هر چهره ای وقتی میبیند دیگری در مخالفتش ابراز عقیده می کند به او انگ اطلاعاتی می زنند!
آقای دوشوکی!
“آن‌هایی که در خانه‌های شیشه‌ای زندگی می‌کنند، نباید سنگ پرتاب کنند.” من در یادداشتم فقط پرسش مطرح کردم و فرض هایی را عنوان کردم. خواستم امثال شما به این گونه سوالات پاسخ دهید. وقتی توان پاسخ گویی ندارید چرا انگ و تهمت می زنید؟
در مورد بیانیه دیگر هیچ حرفی نمانده. چرا که بسیاری از چهره های شاخص و تحلیل گران جریان اپوزیسیون، جعلی نبودن این بیانیه را تایید کرده اند. مگر آقای محمد امینی ( پژوهشگر) اعتراف نکرد که شورای ملی پشت بیانیه بوده؟ مگر سعید بهبهانی اذعان نکرد که بیانیه جعلی نیست و فقط بحث بر سر امضاء های آن است؟ آیا همه این ها اطلاعاتی و سرباز گمنام امام زمان هستند؟
آقای دوشوکی!
راستی! بودجه مرکز مطالعات بلوچستان از کجا تامین می شود؟ باور کنید که باور نمی کنیم که مرکز سیاسی مهمی چون مرکز مذکور، چون در لندن است مستقل است و مشکوک به وابستگی به دولت فخیمه بریتانیا نیست!
حال، ما کدام را باور کنیم؟ ادعای شما را یا همکاری دوستانه با تجزیه طلبان “حزب دمکرات کردستان ایران و حزب دمکرات کردستان” را که صراحتا گفتید در کنار انها ایستاده اید؟
اگر تجزیه طلب نیستید پس چرا در کنار آنها ایستاده اید؟ جز اینست که از جنس خودشان هستید؟
ما تجزیه طلبان را اپوزیسیون نمی دانیم. بلکه اپوزیسیونِ اپوزیسیون می خوانیم. تجزیه طلبان همگی دشمن مردم و کشور ایران هستند. ولی اپوزیسیون، فقط دشمن حکومت اسلامی است.
حرف آخر!
آقای دوشوکی! ایران، همیشه یکدست و یکپارچه باقی خواهد ماند. ایران بدست آزادی خواهان درون کشور و بدست مردم ستمدیده ایرانی آزاد خواهد شد.
