بهرام رحمانی :
آی آدم‌ها، که در ساحل نشسته شاد و خندانید،
یک نفر در آب دارد می‌سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم می‌زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید،
آن زمان که مست هستند
از خیال دست یابیدن به دشمن،
…
«بخشی از شعر «آی آدم‌ها» از نیما یوشیج»
نوید به درستی گفت: «آن‌ها برای طناب دارشان دنبال گردن می‌گردند.»! یعنی تا این جانیان بر سر قدرت هستند، این طناب‌های دار باز هم قربانیان زیادی از جامعه ما خواهند گرفت.
سحرگاه شنبه ۲۲ شهریور ۱۳۹۹، نوید افکاری سنگری، جوان ۲۷ ساله کشتی‌گیر، آزادی‌خواه و حق‌طلب که در اعتراض‌های سال ۱۳۹۷ در شیراز شرکت کرده بود را در زندان عادل آباد شیراز، به دار کشیدند تا به جامعه بگویند اگر کسی در اعتراض‌ها خیابانی علیه حکومت دستگیر شود به سرنوشت نوید دچار خواهد شد. وحید و حبیب افکاری سنگری، دو برادر نوید نیز با احکام سنگین هم‌چنان در این زندان در بازداشت و زیر شکنجه هستند. نوید کارگر معترض و حق‌طلب و یک قهرمان بود.
لازم نیست که شما حقوق‌دان باشید تا تناقضات پرونده نوید و مهم‌تر از آن پرونده‌سازی برای وی و برادرانش پی ببرید. دستگیری برادران افکاری و پدر و داماد آن‌ها و آزار بر خانواده و اطرافیان آن‌ها در دو سال گذشته، یک‌بار دیگر وحشی‌گری و جنایت‌‌کاری نهادها امنیتی و قضایی حکومت اسلامی ایران را به نمایش می‌گذارد.
البته یک کم‌کاری مهم در پرونده این برادران، علنی نکردن آن بوده است. روشن نیست که آیا فشارهای امنیتی بر روی خانواده آن‌ها و یا توصیه وکلای «تسخیری، سبب شده‌اند که وضعیت آن‌ها زودتر به رسانهها کشیده نشود. اگر پرونده نوید و برادارنش زودتر به رسانهها کشیده می‌شد شاید امروز نوید ما زنده بود!
