س.ملکوتی :
حکومت و حامیان مستقیم و غیر مستقیم آن مردم را از فردای برافتادن خود از سریر قدرت با تجزیه ایران و هرج و مرج میترسانند ، گروه ها و طیفهای اپوزیسیون نیز مردم را از پذیرفتن رقبای خود در پسا جمهوری اسلامی میترسانند . همه این تفکرات و هراس فکنی ها در واقع دارند مردم را از عامل تغییر وحافظ مناسبات دموکراتیک و عدالت خواهانه آینده به ابزاری در بازی گرفته شدن ، و مردمانی بی تفاوت و قربانی مینگرند !! این آن چیزی ست که این هشدارها در خود وعده میدهند . این دقیقا بدین معنا تلقی میگردد که اپوزیسیون گرفتار همان منطق قدرت میشود .با چنین نگرشی گروه‌ها و جریان‌های مختلف نه تنها در رقابت سیاسی، بلکه در تخریب رقیب از ابزار ترس بهره می‌گیرند. هر گروه به مردم چنین القا می‌کند که پذیرش رقیب مساوی با نابودی آینده، بازتولید استبداد یا شکست کشور است.
در واقع در عمل همان پیام حکومت دارد بازآفرینی میشود، که باور دارد این مردم خود توان تشخیص، انتخاب و ساختن بدیل مشترک را ندارند و باید تنها به یک نیروی خاص تکیه کنند . نتیجه، چیزی جز تداوم بی‌اعتمادی عمومی و تعلیق نقش واقعی جامعه در تعیین سرنوشت نخواهد انجامید.
همه این تفکرات دارند مردم را چونان قربانی و نه عامل تغییر مینگرند .
مردم ایران اما نشان دادند نه قربانی ابدی و نه تماشاگر منفعل هستند. آنچه می‌تواند هراس‌افکنی‌ها را بی‌اثر کند، بازگشت اعتماد به ظرفیت‌های خود مردم است. آینده‌ی دموکراتیک و عدالت‌خواهانه، تنها از دل همین اعتماد و کنش جمعی ساخته خواهد شد.
